Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Ολοταχώς για Κέντρο Μεταναστών το ΚΕΝ Άρτας

Ολοταχώς για Κέντρο Μεταναστών το ΚΕΝ Άρτας


- Εξοργισμένη η τοπική κοινωνία, απειλεί με σφοδρές αντιδράσεις – Προχωρά κανονικά ο σχεδιασμός και για το Κέντρο στην Κόνιτσα
Η στάση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Προστασίας του Πολίτη, οι οποίοι προωθούν από κοινού και ουσιαστικά εν κρυπτώ την δημιουργία πρόχειρων Κέντρων Φύλαξης Λαθρομεταναστών προβληματίζει και μάλιστα έντονα τους φορείς της Ηπείρου.
Μετά το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Epiruspost.gr σχετικά με την πρόθεση των Υπουργείων για το ΚΕΝ Άρτας, οι πληροφορίες που φτάνουν παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας.
Κατά αρχάς από το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, μας ενημέρωσαν ότι δεν εγκαταλείπεται ο σχεδιασμός για τη δημιουργία Κέντρου Φύλαξης Μεταναστών στην Κόνιτσα. Πρόκειται για μία συμφωνία που είχε επέλθει με τον προηγούμενο Υπουργό Λευτέρη Οικονόμου και όπως διαβεβαιώνει το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου θα υλοποιηθεί σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό.
Αυτά ως προς την επίσημη ενημέρωση.
Από κει και πέρα, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας φαίνεται ότι έχει δώσει το πράσινο φως στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να χρησιμοποιηθούν ορισμένα στρατόπεδα ως πρόχειρα Κέντρα Φύλαξης και μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες στα μόνιμα.
Στο σχεδιασμό αυτό φαίνεται να εντάσσεται και το ΚΕΝ Άρτας. Σ' αυτό συγκλίνει το γεγονός ότι δεν θα καταταχθούν το αμέσως επόμενο διάστημα νεοσύλλεκτοι. Αυτό που έχει εξοργίσει ακόμη περισσότερο τους φορείς της Άρτας είναι το γεγονός ότι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ανοίγει δύο άλλα Κέντρα Νεοσυλλέκτων, σε Βοιωτία και Τρίπολη, τα οποία είχαν κλείσει προ διετίας περίπου. Κοινή εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για πολιτικά ρουσφέτια του Υπουργού Πάνου Παναγιωτόπουλο που για την Άρτα πλέον είναι κόκκινο πανί.
Κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες της περιοχής επιχείρησαν να μεταφέρουν τον προβληματισμό και την οργή της τοπικής κοινωνίας και στα δύο συναρμόδια υπουργεία, ειδικά στο Άμυνας, αλλά δεν βρήκαν ιδιαίτερη ανταπόκριση.
Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες αν ο σχεδιασμός προχωρήσει και το ΚΕΝ μετατραπεί σε Κέντρο Φύλαξης Μεταναστών οι αντιδράσεις θα είναι σφοδρές.
«Δεν πρόκειται να αφήσουμε κανέναν να περάσει την είσοδο. Όλη η Άρτα θα ξεσηκωθεί» ανέφερε χαρακτηριστικά στο Epiruspost κορυφαίος αυτοδιοικητικός παράγοντας της περιοχής.
Τα μηνύματα που φτάνουν με κάθε τρόπο στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια είναι πολλά και απολύτως σαφή. Απομένει να δούμε αν θα επικρατήσουν οι φωνές της λογικής ή θα υλοποιηθεί μία απόφαση που θα βρει απέναντί της σύσσωμη την τοπική κοινωνία.

Πηγή: EpirusPost (http://www.epiruspost.gr/ipiros/arta/14734-2012-08-21-21-48-36.html)

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Για όσους γεννήθηκαν πριν το 1980…


Το κείμενο μιλάει για το πώς ήταν η ζωή πριν από μερικά χρόνια, αποκαλύπτοντας πολλές αλήθειες για το σήμερα και καταδεικνύοντας τη... μεγάλη διαφορετικότητα σχετικά με το πώς μεγάλωσαν οι προηγούμενες γενιές και οι «σύγχρονες». Καλύτερα ή χειρότερα, δεν θα σας πω εγώ αλλά θα το καταλάβετε μόνοι σας διαβάζοντας το κείμενο ως το τέλος…

»Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας… Δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».

Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και… μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπευθύνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν «έτρεχε τίποτα». Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξίδι..

Δεν είχαμε "πλαυστατιονς", Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα – μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Τότε, το κρυφτό ήταν «υπερπαραγωγή»: ξεκινούσε απόγευμα, αφού είχες διαβάσει και σε άφηνε η μαμά να βγεις στη γειτονιά, και τελείωνε μαζί με τις ειδήσεις της ΕΡΤ, στις 10 το βράδυ!

Παίζαμε ποδόσφαιρο ατελείωτες ώρες… Χάσαμε χιλιάδες μπάλες. Άσε που όλοι είχαμε τα γόνατά μας καταχτυπημένα, αλλά δεν μας ένοιαζε! Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στον σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.

Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους… βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P>!
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί….»
periega.gr

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Οι νικητές της ημέρας...

Ο χρόνος αποκαθιστά τους ανθρώπους και τα έργα τους στις αληθινές διαστάσεις τους. Οι εντυπωσιασμοί και οι παραπλανητικές κινήσεις γρήγορα ξεθυμαίνουν, ξεθωριάζουν και στην αναμέτρησή τους με την πραγματικότητα βγαίνουν χαμένοι. Ας μη λησμονούμε ότι λίγες μόνο μέρες μεσολάβησαν, σύμφωνα με την ευαγγελική αφήγηση, από τη στιγμή που το "Ωσαννά" έδωσε τη θέση του στο "Άρον, άρον σταύρωσον αυτόν". Αφήστε λοιπόν τους νικητές της ημέρας να χαρούν την εφήμερη νίκη τους και απολαύστε στη συνέχεια την ταχεία κατάρρευσή τους. Η οποία θα έλθει όχι λόγω των "δυσχερών περιστάσεων", αλλά πρωτίστως λόγω της προσωπικής τους ανεπάρκειας.

Ανάμεσα στις πολλές ελλείψεις που ταλανίζουν την Ελλάδα της χρεοκοπίας η σημαντικότερη ίσως είναι η έλλειψη statesmanship. Όταν μια χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τις δυνάμεις του πεπρωμένου, όταν οι αποφάσεις που καλείται να λάβει δεν έχουν απλώς διαχειριστικό αλλά πρωτίστως έχουν υπαρξιακό αντίκτυπο, όταν ριζικές αναδιατάξεις και αναπροσανατολισμοί βρίσκονται επί θύραις, η δε βοή των επερχομένων γεγονότων γίνεται εκκωφαντική, τότε προβάλλει επιτακτική, αναπόφευκτη η ανάγκη ενός statesman. Ενός πολιτικού προσώπου που δεν αναλώνεται σε τακτικισμούς, που δεν άγεται και φέρεται από προσωπικές φιλοδοξίες, που έχει απαρνηθεί κάθε είδους ιδιοτέλειες, που έχει αποδείξει ότι δεν παρασύρεται από προσωπικές απογοητεύσεις και πικρίες, που μπορεί να πάρει τη χώρα στους ώμους του χωρίς να βαρυγγωμεί, χωρίς να βαρυγνωμεί, χωρίς να περιμένει τίποτε πέραν της καλύτερης δυνατής έκβασης του αγώνα που δίνει ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ.

Δείτε όλα αυτά τα πρασινογάλαζα, κοκκινοκίτρινα ανθρωπάκια. Δείτε τους πώς επιδίδονται σε ασκήσεις εξηζητημένης καμαρίλας, πώς εγκολπώνονται όλα τα διδάγματα του ένδοξού μας βυζαντινισμού, πώς αγωνίζονται να τελειοποιήσουν τεχνικές τρικλοποδιάς και κωλοτούμπας, πώς περιφέρουν ανά τας ρίμας και τας οδούς τον αυτισμό τους, τις εμμονές τους, τις μικρόνοιές τους, τον ανύπαρκτο διανοητικό εξοπλισμό τους, την ηθική τους έκπτωση. Με μια λέξη: τη μικρότητά τους. Δείτε τα και σκεφθείτε ότι για μια ακόμη φορά συνωμοτήσατε μαζί τους, συνθηκολογήσατε με την ανυπαρξία τους, αποδεχθήκατε το τίποτά τους. Δείτε τους να παίζουν ζάρια πάνω στη γυμνή ράχη μιας θνήσκουσας πατρίδας. Να θεωρούν εαυτούς "σπουδαίους", "πρωταγωνιστές", "λαοπρόβλητους". Ενώ είναι απλώς βουτυρόπαιδα, ακαμάτες του αισχίστου είδους, βλακοχαρούμενες οντότητες που καταχρώνται βασικές ανθρώπινες ιδιότητες, γελωτοποιοί και αργυραμοιβοί.

Αγαπητοί φίλοι, για μια ακόμη φορά - ίσως τη στερνή - καταφέραμε να βγάλουμε με τα ίδια μας τα χέρια τα μάτια μας. Το φαιδρό πολιτικό σκηνικό που ορθώνεται μπροστά μας είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν δημιούργημα της δικής μας ανεπάρκειας, της δικής μας μικρότητας, της δικής μας μικρόνοιας. Και του γεγονότος ότι ο κυνισμός μας είναι πια τόσος ώστε κι αν ακόμη εμφανισθεί η εξαιρετική προσωπικότητα που έχει τόσο απεγνωσμένα ανάγκη ο τόπος, εμείς θα φροντίσουμε να την "κατεδαφίσουμε", να "τη φέρουμε στα ίσα". Τα οποία "ίσα", όμως, ποτέ δεν είναι αρκετά για να κυβερνηθεί μια χώρα...

Πηγή: Ιουλιανός ( http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=2974589&pg=12&OrderDir= )

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Οι μαθητές θα ενημερώνονται για την Μάχη του Πέτα στο ... Κομπότι

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Εφημερίδας ΗΧΩ της Άρτας, εγκρίθηκαν τέσσερα νέα έργα στο Δήμο. Το ένα από αυτά αφορά στην αποκατάσταση του συνοριακού σταθμού του Κομποτίου. Συγηκεκριμένα, αναφέρεται ότι:

Η πρόταση με προϋπολογισμό 350.000,00 ευρώ αφορά τη Δημοτική Κοινότητα Κομποτίου και συγκεκριμένα τη θέση «Κούλια». Πρόκειται για πύργο κατασκευασμένο από φέρουσα λιθοδομή σε κυλινδρική μορφή και βρίσκεται στην επαρχιακή οδό Κομποτίου Φλωριάδας. Αποτελείται από δύο κυλινδρικούς τοίχους, ένα στην εσωτερική περίμετρο και έναν εξωτερικό. Η κατασκευή του χρονολογείται στα 1850 και ήταν ο συνοριακός σταθμός εκείνης της εποχής.
Αποτελεί κτήριο σημαντικής αρχιτεκτονικής αξίας και η αποκατάστασή του θα αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών στην περιοχή.
Ο Σταθμός μετά την αποκατάστασή του, θα λειτουργήσει ως Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας με έμφαση στην εκπαιδευτική περιήγηση μαθητών και επισκεπτών στην:
-εξέλιξη των ορίων του Ελληνικού Κράτους από τη σύστασή του έως τη διαμόρφωσή του στη σημερινή μορφή.
-παρουσίαση των σημαντικότερων ιστορικών γεγονότων της Νεότερης Ιστορίας.
-πλούσια Ιστορία του Δήμου μας (Ίδρυση Φιλικής Εταιρείας από το Νικόλαο Σκουφά και ο ρόλος της, μάχη του Πέτα, Σφαγή του Κομμένου κλπ).

Το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας λοιπόν του Δήμου θα δημιουργηθεί στο Κομπότι, και θα δίνει έμφαση στην εκπαιδευτική περιήγηση μαθητών και επισκεπτών, όπου θα ενημερώνονται για τη Μάχη του Πέτα.

Εύλογα ερωτήματα:
1. Ποιές είναι οι δράσεις προσέλκυσης επισκεπτών  και μαθητών στο Μνημείο του Πέτα;
2. Ποιός είναι ο προγραμματισμός συντήρησης των μαρμάρων και των πλακόστρωτων επιφανειών που αποσυντίθενται;

3. Ποιός είναι ο προγραμματισμός για τη δημιουργία χώρου ενημέρωσης για τη Μάχη του Πέτα στο ίδιο το Πέτα;


Αριθμός ψηφοφόρων στην Ήπειρο



Σε 383.970 ανέρχονται οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι στο σύνολο της Ηπείρου για τις βουλευτικές εκλογές 2012, και ειδικότερα 190.336 άνδρες και 193.634 γυναίκες.
Για τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 θα συσταθούν 961 εκλογικά τμήματα σε ολόκληρη την Ήπειρο και επιπλέον 5 τμήματα ετεροδημοτών.
Εκλογική περιφέρεια Ιωαννίνων:
- Εγγεγραμμένοι: 172.655
- Άνδρες: 84.703
- Γυναίκες: 87.952
- Εκλογικά τμήματα: 458, 1 ετεροδημοτών
- Αριθμός συνδυασμών: 24
- Αριθμός υποψηφίων: 107
Εκλογική περιφέρεια Άρτας:
- Εγγεγραμμένοι: 83.109
- Άνδρες: 41.220
- Γυναίκες: 41.889
- Εκλογικά τμήματα: 191, 1 ετεροδημοτών
- Αριθμός συνδυασμών: 23
- Αριθμός υποψηφίων: 71
Εκλογική περιφέρεια Θεσπρωτίας:
- Εγγεγραμμένοι: 60.842
- Άνδρες: 30.606
- Γυναίκες: 30.236
- Εκλογικά τμήματα: 158, 1 ετεροδημοτών
- Αριθμός συνδυασμών: 22
- Αριθμός υποψηφίων: 48
Εκλογική περιφέρεια Πρέβεζας:
- Εγγεγραμμένοι: 67.364
- Άνδρες: 33.807
- Γυναίκες: 33.557
- Εκλογικά τμήματα: 154, 2 ετεροδημοτών
- Αριθμός συνδυασμών: 23
- Αριθμός υποψηφίων: 54


Σε 383.970 ανέρχονται οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι στο σύνολο της Ηπείρου για τις βουλευτικές εκλογές 2012, και ειδικότερα 190.336 άνδρες και 193.634 γυναίκες.
Για τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 θα συσταθούν 961 εκλογικά τμήματα σε ολόκληρη την Ήπειρο και επιπλέον 5 τμήματα ετεροδημοτών.
Εκλογική περιφέρεια Ιωαννίνων:
- Εγγεγραμμένοι: 172.655
- Άνδρες: 84.703
- Γυναίκες: 87.952
- Εκλογικά τμήματα: 458, 1 ετεροδημοτών
- Αριθμός συνδυασμών: 24
- Αριθμός υποψηφίων: 107
Εκλογική περιφέρεια Άρτας:
- Εγγεγραμμένοι: 83.109
- Άνδρες: 41.220
- Γυναίκες: 41.889
- Εκλογικά τμήματα: 191, 1 ετεροδημοτών
- Αριθμός συνδυασμών: 23
- Αριθμός υποψηφίων: 71
Εκλογική περιφέρεια Θεσπρωτίας:
- Εγγεγραμμένοι: 60.842
- Άνδρες: 30.606
- Γυναίκες: 30.236
- Εκλογικά τμήματα: 158, 1 ετεροδημοτών
- Αριθμός συνδυασμών: 22
- Αριθμός υποψηφίων: 48
Εκλογική περιφέρεια Πρέβεζας:
- Εγγεγραμμένοι: 67.364
- Άνδρες: 33.807
- Γυναίκες: 33.557
- Εκλογικά τμήματα: 154, 2 ετεροδημοτών
- Αριθμός συνδυασμών: 23
- Αριθμός υποψηφίων: 54

Πηγή: EpirusInfo.com



Ο εορτασμός της λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Περιφέρεια Ηπείρου


Ως ημέρα πανελλαδικού εορτασμού των εθνικών αγώνων και της εθνικής αντίστασης κατά του ναζισμού και του φασισμού καθιερώθηκε, με το άρθρο 4, παράγραφος 1 του νόμου 2703/1999, η 9η Μαΐου κάθε χρόνου. 
Στο πλαίσιο του εορτασμού οργανώνονται εκδηλώσεις με περιεχόμενο την έμπρακτη απόδοση της οφειλόμενης από το έθνος τιμής προς τους πολεμιστές, τους αγωνιστές, τους νεκρούς και τα θύματα του ιερού αγώνα και της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944 του ελληνικού λαού, εναντίον των εχθρικών στρατευμάτων.
Ο φετινός εορτασμός, θα γίνει σ’ ολόκληρη τη χώρα την Τετάρτη 9 Μαΐου 2012. 
Η Περιφέρεια Ηπείρου, για να τιμήσει την ημέρα λήξης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου πραγματοποιεί:
•Στα Ιωάννινα, την Τετάρτη στις 10:30 π.μ. Δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αθανασίου και κατάθεση στεφάνων στις 11:00 π.μ. στο Ηρώο Μπιζανομάχων, στην κεντρική πλατεία.
•Στην Άρτα, στις 10:30 π.μ. Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο (μπροστά από το Ναό).
•Στην Πρέβεζα, στις 11:00 π.μ. Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους και κατάθεση στεφάνων στις 11:30 π.μ. στο Μνημείο Εθνικής Αντίστασης (κεντρική αγορά).
•Στην Ηγουμενίτσα, στις 10:15 π.μ. Δοξολογία στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και κατάθεση στεφάνων στις 10:45 π.μ. στο Μνημείο Ηρώων.
Σημαιοστολισμό και φωταγώγηση των δημοσίων καταστημάτων την ημέρα και το βράδυ της εορτής σ’ όλες τις πρωτεύουσες των Περιφερειακών Ενοτήτων.
Στις εκδηλώσεις - για τις οποίες δεν θα σταλούν ιδιαίτερες προσκλήσεις - καλούνται να παραβρεθούν οι πολιτικές, δικαστικές και στρατιωτικές αρχές του τόπου, οι αντιστασιακές οργανώσεις, εκπρόσωποι νομικών προσώπων και άλλοι φορείς που το επιθυμούν.
Πηγή:

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Διαμαντής Πεπελάσης


Την ημέρα που η Αθήνα υποδεχόταν το χιόνι, συναντήσαμε τον Αδαμάντιο Πεπελάση στο καταφύγιο του στη Φιλοθέη.
Διαπρεπής οικονομολόγος, χρόνια καθηγητής σε αμερικανικά πανεπιστήμια και με μακρά θητεία στη διοίκηση τραπεζών, είχε το προνόμιο να διατελέσει συνεργάτης και φίλος όλων σχεδόν των πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης.
Τους έζησε όλους από κοντά, τους συμβούλευσε και συγκρούστηκε μαζί τους. Ο ίδιος αρνήθηκε τη θέση του βουλευτή επικρατείας που του πρότεινε τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο στενός φίλος του, Α. Παπανδρέου. Η μαρτυρία του 90χρονου σήμερα διανοούμενου οικονομολόγου έχει διπλή σημασία. Αφενός, ξεκαθαρίζει το νέο οικονομικό και πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται. Αφετέρου, στο δεύτερο μέρος της κουβέντας μας, καταθέτει ενώπιον της ιστορίας, τις κρίσεις του για τις πολιτικές προσωπικότητες που σφράγισαν τη μεταπολιτευτική κακοδαιμονία μας. Ο λόγος του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς δεν προέρχεται από έναν αριστερό διανοούμενο με την κλασική έννοια του όρου, αλλά από έναν φιλελεύθερο που βρισκόταν πολύ κοντά αλλά και τόσο μακριά από τα δώματα της εξουσίας. Η συνέντευξη ποταμός που μας παραχώρησε, σε μεγάλο βαθμό είναι απολογητική αλλά και απολογιστική. Αποδομεί εκ των έσω τον μύθο που περιέβαλλε τα πρόσωπα της νεότερης ελληνικής ιστορίας, απευθύνοντας ένα δριμύ κατηγορώ με βαρύτατους χαρακτηρισμούς στους δυο μοιραίους της οικογένειας Παπανδρέου με την οποία συνδεόταν φιλικά μέχρι λίγα χρόνια πριν. Τα ερωτήματα που θέτει είναι αμείλικτα και δεν γίνεται να μείνουν αναπάντητα. 
Εσείς δεν υπήρξατε ποτέ ένας τυπικός οικονομολόγος. Πάντα υπήρχε η διάσταση του πολιτισμού στη σκέψη και τη δράση σας. Οι άνθρωποι των καιρών μας βλέπουν ως ασυμβίβαστες αυτές τις δυο ενασχολήσεις, την οικονομία και τον πολιτισμό. Πώς συμβιβάζεται το προφίλ του οικονομολόγου με τις πολιτιστικές αγωνίες;
Νομίζω ότι αυτή η διάσταση της προσωπικότητάς μου αφενός με ζημίωσε προσωπικά, αλλά αφετέρου με βοήθησε στην κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών παραμέτρων στα οικονομικά. Οι οικονομολόγοι ποτέ δεν είχαν σχέση με τις τέχνες και τα γράμματα και όσοι είχαν τέτοιες ευαισθησίες ήταν πάντα εξαιρέσεις. Ο Κέινς, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχεις για την οικονομική θεωρία του, ζούσε χάριν της τέχνης. Και ο Άνταμ Σμιθ, αν τον διαβάσεις προσεκτικά, θα δεις ότι μιλάει για την αγωνία του ανθρώπου να κατανοήσει τους λόγους της ύπαρξής του. Πόσο μάλλον ο Μαρξ. Νομίζω ότι το μοντέλο του παραδοσιακού οικονομολόγου, όπως το γνωρίσαμε από τον 19ο αιώνα και που αναζητούσε τους τρόπους παραγωγής και αύξησης του πλούτου με τις λιγότερες δυνατές θυσίες, έχει τελειώσει.
Ο νέος οικονομολόγος που υπαινίσσεστε τι χαρακτηριστικά θα έχει;
Ο νέος οικονομολόγος που τώρα αναδύεται σιγά σιγά, όχι στην Ελλάδα όμως, θα πρέπει να βρει τις απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα: Πως συμβιβάζεται η άνοδος της κοινωνικής δυσχέρειας με την αύξηση του πλούτου; Γιατί σήμερα που ο κόσμος παράγει περισσότερο υλικό πλούτο από ποτέ, τα νοσοκομεία όμως είναι γεμάτα από δυστυχισμένους ανθρώπους; Αυτό είναι το στοίχημα για τους νέους οικονομολόγους. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη δέσμιοι μιας πίστης στο ψεύτικο όραμα της Μεταπολίτευσης, να κάνουμε εύκολα και γρήγορα λεφτά.
Υφίσταται σήμερα μια τέτοια τάση σε κάποια πανεπιστήμια ή οικονομικές σχολές;
Υφίσταται, αλλά ακόμη μόνον ως τάση. Στο Λονδίνο, το Warwick, τα πανεπιστήμια της Ανατολικής Αμερικής και πολλά άλλα στις ΗΠΑ αρχίζουν και δημιουργούν έδρες που προσελκύουν νέους καθηγητές που ειδικεύονται σ' αυτή την κατεύθυνση. Είναι μια ελπίδα αυτή η τάση, αλλά δεν ξέρω που θα καταλήξει. Σημασία έχει να ενσφηνωθεί γερά στην καρδιά της οικονομικής θεωρίας αυτή η κοινωνική διάσταση.
Βλέπετε να προδιαγράφεται συνολικότερα το τέλος μιας εποχής;
Νομίζω ότι το τέλος εποχής θεωρητικά έχει ήδη επέλθει. Διότι η εποχή αυτή που πρόσφερε τεράστιο πλούτο, υλικά αγαθά και την ωραία ιδέα της προόδου και της ανάπτυξης, πρόσφερε παράλληλα και τον ανθρώπινο πόνο.
Και κυριάρχησε το άγριο μοντέλο του Φρίντμαν και της Σχολής του Σικάγο.
Ο Φρίντμαν και η σχολή του ήταν μια πολύ αυστηρή και έντιμη ανάγνωση της αμερικανικής οικονομίας της εποχής. Όμως σε αυτή την ανάλυση δεν υπήρχαν τα ουμανιστικά στοιχεία που σήμερα τα θεωρούμε απαραίτητα νια μια ανθρώπινη και αποτελεσματική οικονομική δραστηριότητα. Ο Φρίντμαν ήταν μεγάλος δάσκαλος. Εμάς δεν μας έφταιξε κανένας Φρίντμαν. Στη Μεταπολίτευση δεν πήραμε τον δρόμο ούτε του φιλελευθερισμού ούτε του νεοφιλελευθερισμού. Πήραμε το δρόμο του ελευθερισμού. Για τη λεηλασία του πλούτου από φιλελεύθερους και σοσιαλιστές στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο Φρίντμαν ούτε ο Μαρξ. Δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν στοχαστή ή συγγραφέα με βάση τα αισθήματα που προκαλεί σήμερα. Εγώ λέω στους φιλελεύθερους, φανταστείτε να μην είχε γεννηθεί ο Μαρξ. Πόσο φτωχότερος θα ήταν ο κόσμος. Η δαιμονοποίηση της θεωρίας είναι μεσαιωνική πρακτική, είτε προέρχεται από αριστερά είτε από δεξιά.
Ο Μαρξ βλέπουμε σήμερα να επικαιροποιείται εκατέρωθεν. Γίνεται επιλεκτική χρήση του και από τους φιλελεύθερους και από τους μαρξιστές διανοούμενους.
Ο Μαρξ ήταν δυτικός διανοούμενος και προχώρησε την οικονομική και κοινωνική σκέψη λίγο πιο πέρα. Εάν ο Μαρξ δεν πέσει στα χέρια ανόητων ανθρώπων, εκατέρωθεν όπως σωστά το είπατε, στον νέο κόσμο έχει σοβαρό λόγο η παρουσία του. Τα τελικά συμπεράσματα και οι υποθέσεις του Μαρξ βασίζονται στην ερμηνεία και στη διάσταση της ανθρώπινης αγωνίας για ζωή. Κάτι που δεν αφορά βέβαια τους οικονομολόγους από τα MIT και τα Harvard. Κάποτε ο οικονομολόγος, έως και τον Β' Παγκόσμιο, ήταν η έκφραση της αγωνίας, ο διανοούμενος της κοινωνίας. Μετά όμως, όταν ο πλούτος επέπεσε με τεράστιους γδούπους επί της κοινωνίας, μεταλλάχθηκε.
Και τώρα έχουμε τους τραπεζίτες στην εξουσία.
Ναι, υπάρχει όμως μια διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους τραπεζίτες. Στην Ευρώπη και την Αμερική οι τραπεζίτες δεν έχουν γίνει θεσμοί, ενώ στην ιστορία μας, συνήθως, ο τραπεζίτης έπαιζε ρόλο θεσμικό που δεν ήταν εύκολο ή επιθυμητό για την πολιτική εξουσία να τον αφαιρέσει. Βέβαια, εγώ δεν νομίζω ότι ο τραπεζίτης Παπαδήμος θα μας βγάλει από την περιπέτεια, γιατί κυρίως βλέπει αυτά που λέγαμε πριν. Όμως στη δική μας περίπτωση δεν είναι καθόλου οικονομικό το ζήτημα. Πώς να τους εξηγήσεις ότι το υψηλότερο ΑΕΠ δεν μας ενδιαφέρει αν δεν συνεπάγεται πραγματική ανάπτυξη, αν δεν σκεφτόμαστε δηλαδή την ποιότητα και το περιεχόμενο του.
Μπορούσαμε να αποφύγουμε το Μνημόνιο;
Ναι, ναι, ναι...Το πιστεύω αν και δεν έχω τρόπο να το αποδείξω. Μπορώ όμως να καταθέσω τη διαίσθησή μου από την εξέταση του θέματος. Ό,τι λέω είναι προσωπικές εντυπώσεις. Ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έδωσε χίλια δυο δείγματα της ανεπάρκειάς του να κυβερνά μια χώρα, για κάποιους λόγους που υποπτευόμαστε μερικοί από μας, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα για αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του, προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν μπορώ να το τεκμηριώσω πλήρως, αλλά εν μέρει το τεκμηριώνω. Πώς αλλιώς ερμηνεύεται η πολιτική συμπεριφορά του; Εμένα δεν με καλύπτει η ερμηνεία ότι ήταν μόνο ανοησία και απερισκεψία. Μπορεί να ήταν και ανοησία, αλλά δεν ήταν μόνο. Υποψιάζομαι ότι έγιναν ανταλλαγές. Ο Γ. Παπανδρέου είπε πολλά ψέματα. Ο πατέρας του που ήταν μάστορας στο ψέμα αλλά ήξερε πώς να δουλέψει το μαστοριλίκι του, δεν άφησε τέτοια ίχνη να τον ακολουθούν. Και ρωτώ και απαιτώ μια πολιτική απάντηση: Γιατί τέτοιο τρέμουλο να αποκοπούμε από τη ρωσική ενεργειακή πολιτική; Ήταν ανάγκη να τορπιλίσουμε τα δυο σημεία της ρωσικής πολιτικής που ήταν γι' αυτούς σημαντικά;  Ύστερα, η πρεμούρα με το Ισραήλ. Γιατί τέτοια επιμονή; Πως ερμηνεύεται το γεγονός ότι η πρώτη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε για υπουργό εξωτερικών έναν άγνωστο και ανόητο Έλληνα της Αυστρίας που έλεγε ψέματα ότι έχει πάρει το ντοκτορά του; Την ώρα του Μνημονίου, θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε την κακή πολιτική που ακολουθούσαμε δεκαετίες, χωρίς να περάσουμε στο ΔΝΤ. Δηλαδή, φέρε τώρα το δάνειο, κάλυψε τις ανάγκες σου και άσε τους άλλους να χτυπιούνται. Τα επιτόκια στην αγορά ήταν ακόμη ευνοϊκά. Προσπαθήσαμε να δανειστούμε από αλλού;  Ή μήπως με δηλώσεις περί διεφθαρμένου λαού στρώναμε τον δρόμο μας;
Είναι πολύ σοβαρό αυτό που καταθέτετε. Δηλαδή γνωρίζοντας τι σημαίνει για τον τόπο αυτή η πολιτική επιλογή ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε με τέτοια επιπολαιότητα;
Ναι, έκανε ό,τι έκανε αδιαφορώντας για τον τόπο. Τι μεσολάβησε; Το χρήμα; Δεν θέλω να το πιστέψω. Γνωρίζω τον χαρακτήρα του ανθρώπου από παιδί δυο χρόνων. Η μαμά του και η γιαγιά Σοφία Μινέικο, μια αγία γυναίκα κατά τ' άλλα, τον μεγάλωσαν με την ιδέα ότι είναι πρώτος. Παιδάκια όταν έπαιζαν με τον γιο μου και τις παρέες των φίλων τους στην Αμερική, που μέναμε στον ίδιο δρόμο, η Μαργαρίτα επέβαλλε τον Γιώργο ως αρχηγό της παρέας. Εμείς που ειρωνευόμαστε τον Γιωργάκη, δεν ξέραμε τι λέγαμε. Από αυτόν το βρήκαμε. Και όχι τυχαία. Το είχε επεξεργαστεί. Εγώ δεν μιλώ «καρατζαφέρεια» διάλεκτο, αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν Παπανδρέου ή Παπαδήμο να λέει είμαι εδώ για να σώσω την πατρίδα μου. Είναι υποκρισία αισχίστου είδους.
Η έξοδος από τo ευρώ τι σημαίνει;
 Όταν άρχισε αυτή η οδυνηρή δημόσια συζήτηση για το ενδεχόμενο να βγούμε από το ευρώ, είχα πει ότι θα ισοδυναμούσε με τη μικρασιατική καταστροφή. Και πολλοί καλόπιστοι άνθρωποι με ειρωνεύτηκαν. Τότε λειτούργησα σαν παραδοσιακός αναλυτής, με δεδομένα που δεν ίσχυαν στην περίπτωσή μας.
Είσαι λοιπόν ο πρώτος που το ακούς δημόσια. Ύστερα από τις γκανγκστερικές πιέσεις που ασκούνται πάνω μας και επειδή προβλέπω τι σημαίνει η «επιτυχία» των προγραμμάτων της τρόικας, εύχομαι η ελληνική κυβέρνηση να πει επιτέλους ένα όχι. Όσο περνάει ο καιρός και βλέπω πώς γίνεται η διαπραγμάτευση, πείθομαι ότι δεν θα μας πετάξουν έξω, γιατί δεν τους συμφέρει. Αν αρχίσει το ξήλωμα του ευρώ, και εμείς θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά και οι συνέπειες για την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία θα είναι τεράστιες. Η Ε.Ε δεν είναι σε θέση τώρα να σχεδιάσει και να παρακολουθήσει μια τέτοια εξέλιξη. Άρα, ας βγει η κυβέρνηση και να πει ότι δεν δέχεται αυτά τα μέτρα, γιατί αυτά που ζητάνε είναι όσα μας βοήθησαν να έχουμε μια κοινωνία κακή μεν, αλλά λειτουργική.
Αν ήμουν Κουτρουμάνης θα έδινα ένα χαστούκι στον Τόμσεν!
Και τι θα γινόταν δηλαδή αν θύμωνε ο πρωθυπουργός και τον έδιωχνε; Δεν μπορούμε να πληρώσουμε ένα τέτοιο ανθρώπινο και ηθικό κόστος. Ακόμα και να μας έδιωχναν από το ευρώ, που το θεωρώ απίθανο, τι θα γινόταν χειρότερο από σήμερα; Καταλαβαίνουμε τι γίνεται τώρα στην ψυχή των νέων; Τι εθνική υπερηφάνεια και κολοκύθια να αισθανθούν; Πώς να μην μισήσουν την οργανωμένη κοινωνία και την οργανωμένη οικονομική δραστηριότητα;
Η χρεοκοπία τι θα σημαίνει πρακτικά για την καθημερινότητα του πολίτη; 
Η χρεοκοπία ασφαλώς είναι ένας μοχλός πίεσης, αλλά πολλά πράγματα στον κοινωνικό βίο δεν είναι ανάγκη να συμβούν για να υποστείς την επίδρασή τους. Αν φοβόμαστε τη χρεοκοπία είναι περίπου σαν να έχει γίνει. Έτσι λοιπόν εγώ λέω τώρα καλύτερα να παίξουμε αυτό το σενάριο και να υποστούμε την όποια κύρωση. Είτε κάνουμε τώρα όλα όσα μας λένε είτε όχι, βλέπω ότι αρχές του καλοκαιριού ο τόπος αυτός θα παραδέρνει κοινωνικά. Δεν είναι δυνατόν να συμβεί αλλιώς, διότι μέσα σε λίγα χρόνια μια κοινωνία μικροεμπόρων μικροεπιχειρηματιών και μικροκαλλιεργητών έγινε κοινωνία καταναλωτών.
Πώς κρίνετε τη στάση του ελληνικού λαού; Αδράνεια ή ωριμότητα;
Ούτε ωριμότητα είναι ούτε αδράνεια. Πιστεύω ότι δούλεψαν πολύ καλά τα τεχνάσματα για τη συνενοχή. Πειστήκαμε από τον Τόμσεν και την τρόικα ότι δεν γίνεται αλλιώς. Σ' αυτό συνέβαλε και ο Παπανδρέου που επί ενάμιση χρόνο έλεγε αυτά. Έρχεται τώρα και ο Παπαδήμος και πιο έγκυρα και πιο πειστικά επαναλαμβάνει τα ίδια και χειρότερα.
Τα τελευταία χρόνια προσέχετε με περισσότερο ενδιαφέρον τον λόγο που επιχειρεί να αρθρώσει η Αριστερά. Ποια γνώμη έχετε γι' αυτή;
Προσωπικά έχω ρομαντικούς δεσμούς με την Αριστερά, παρότι δεν ήμουν ποτέ αριστερός. Μόνο όταν ήθελα να ενοχλήσω τον πατέρα μου και τους προύχοντες του χωριού αγόραζα και επιδείκνυα τον Ριζοσπάστη, σαν ερχόταν το τρένο από την Αθήνα. Και ο διάολος να με πάρει αν καταλάβαινα τι λέει ο Ριζοσπάστης. Το 1940 το καλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού ήταν σ' αυτό το χώρο, του ΕΑΜ. Όποιος Έλληνας ήξερε να διαβάζει δυο γράμματα ήταν εκεί. Αργότερα όμως οι πολλαπλές ηγεσίες άφησαν μετέωρο αυτόν τον κόσμο και τον έσυραν σε πικρίες. Με τον Χαρίλαο όμως είχαμε μια ωραία σχέση. Δυστυχώς σήμερα η Αριστερά στον τόπο μας δεν προσφέρει την υπηρεσία που πρόσφερε κάποτε το ΕΑΜ. Εγώ λοιπόν φιλικά λέω στο ΚΚΕ να πάνε στη Λατινική Αμερική να ακούσουν πώς μιλάνε εκεί οι κομμουνιστές, τι λόγο αρθρώνουν. Από το ΚΚΕ δεν έχω ελπίδα να δουν τον κόσμο όπως είναι. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ο Τσίπρας και ο Κουβέλης έχουν δημιουργήσει προσδοκίες. Μακάρι! Όμως δεν βλέπω ένα σύγχρονο και εφαρμόσιμο πρόγραμμα αριστερής κατεύθυνσης. Δεν βλέπω κάποια προσωπικότητα στην Αριστερά που να μπορεί να διατυπώσει θέσεις με την καθαρότητα ενός Ηλιού. Αν είχαμε σήμερα μια άλλη Αριστερά, σύγχρονη και κινούμενη παράλληλα με τα προβλήματα του τόπου, θα ήταν πολύ αλλιώτικα. Κι αυτό είναι μια κακή στιγμή για την ελληνική πολιτική ζωή.
Ποιες είναι οι βαθύτερες διαστάσεις της κρίσης; 
Μια κρίση του μεγέθους της σημερινής δεν μπορεί ποτέ να είναι μόνον οικονομική. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, στο βάθος των πραγμάτων δεν είναι οικονομική. Βεβαίως έχει οικονομική διάσταση. Όμως, το ζήτημα εδώ δεν ήταν ότι φτιάχτηκαν πολλά σπίτια και δεν πουλιούνται. Κάπου αλλού βρίσκεται η αιτία, αλλά εκεί δεν την αναζητάμε, γιατί δεν μας συμφέρει, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τα ερωτήματα. Εγώ το λέω και ξαφνιάζονται οι φίλοι μου, ότι το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι οικονομικό, είναι πρωτίστως κοινωνικό και πολιτιστικό.
Αυτό θα πει ότι τη ρίζα της παθογένειας πρέπει να την αναζητήσουμε στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν. Εσείς που ζήσατε από κοντά σχεδόν όλους τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας από τη Μεταπολίτευση και πέρα, πώς θα κατανέματε, καταθέτοντας ενώπιον της ιστορίας, τις ευθύνες των προσώπων για το σημερινό αδιέξοδο; 
Έχω πει και παλιότερα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευκαιρία που δεν είχε ούτε ο Καποδίστριας, ούτε ο Τρικούπης, ούτε ο Βενιζέλος. Όταν πήρε την εξουσία το 1981, είχε μαζί του τον λαό, είχε ικανούς ανθρώπους να τον υποστηρίζουν, είχε την ανοχή της κοινωνίας, αλλά και χρήμα από τις Βρυξέλλες. Και επιπλέον είχαμε πιστέψει ότι το σπουδαίο μυαλό του ήταν το μέλλον της σκέψης για τον τόπο. Από αυτή την άποψη είναι τεράστια η ευθύνη του για το σημερινό κατάντημα. Τώρα πια με αφορμή τον Ανδρέα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην πολιτική δεν φτάνει η πρόθεση ούτε η αντίληψη. Θέλει και προσωπικό θάρρος.
Δεν είχε ο Ανδρέας προσωπικό θάρρος;
Δεν το εφάρμοσε ποτέ. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Ο Ανδρέας πήγε στην Αμερική και σε όλη την διάρκεια του πολέμου και μετά, γύρω στο '60, ήταν στα πανεπιστήμια και δίδασκε, μάθαινε, έβλεπε. Δηλαδή η ανωτάτη παιδεία δεν ήταν μια κουβέντα γι αυτόν. Ήταν βίωμα. Τότε στην Αμερική η εκπαίδευση ήταν οργιές μπροστά απ' ό,τι στην Ευρώπη. Λοιπόν εγνώριζε καλύτερα από κάθε άλλον τι έπρεπε να κάνει στην οικονομία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Και τι έκανε; Σε τίνος χέρια τα άφησε;  Αν δεις ποιοι ήταν υπουργοί παιδείας στις πρώτες κυβερνήσεις και τι θεσμικά μορφώματα κατασκεύασαν θα καταλάβεις πολλά!
Πώς το ερμηνεύετε αυτό;
Αυτό που θα σου πω είναι για μένα η ερμηνεία της συνολικής αποτυχίας του Παπανδρέου. Γιατί όταν μιλάμε για αποτυχία κάποιου πρωθυπουργού εννοούμε συγκριτικά των όσων μπορούσε να κάνει.
Ο Ανδρέας σε πολλές περιόδους της πρωθυπουργίας ή της πολιτικής του ζωής δεν ενδιαφερότανε. Δεν του καιγότανε καρφάκι. Ήτανε μέσα στη διαδικασία της καλοζωίας και της καλοπέρασης. Ο καλός πρωθυπουργός και ηγέτης όμως πρέπει να έχει και κάτι από τη στόφα του ορθόδοξου μοναχού. Του ανθρώπου που όλα τα βάζει στην άκρη και τον ενδιαφέρει μόνον πώς θα πάει η χώρα μπροστά. Και αυτά δεν συνέβησαν στην περίπτωση του Ανδρέα. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα κατηγορούσα κάποιον για τις ερωτικές του υπερβολές. Όμως ο Ανδρέας έκανε όσα έκανε για να καλύψει την πολιτική απραξία του. Όταν είμαστε στην Αμερική δεν ήθελε να ακούσει τη λέξη Ελλάδα, δεν του άρεσε. Ποτέ δεν δέχτηκε την πρόσκληση των Ελλήνων φοιτητών και νεαρών καθηγητών να πάμε τη Μεγάλη Παρασκευή στον επιτάφιο. Ποτέ δεν ήρθε στο προξενείο στη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα πείτε, τι επιχειρήματα είναι αυτά. Αυτά καθαυτά δεν αποδεικνύουν τίποτα. Αλλά σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για τον άνθρωπο που αργότερα θα κυβερνούσε τη χώρα.
Οι σχέσεις σας μαζί του πότε κλονίστηκαν; 
Θα σας δώσω για την ιστορία ένα παράδειγμα διάλυσης των ηθών από αυτά που ήταν συνήθη. Ένας από τους πρωιμότερους και σοβαρότερους λόγους διάρρηξης των σχέσεων αγάπης και εμπιστοσύνης με τον Ανδρέα ήταν ότι με πίεζε, αυτός και το περιβάλλον του, να υπογράψω ένα απαράδεκτο δάνειο το 1964 στην εταιρία ΒΟΚΤΑΣ, που παρήγε τότε κοτόπουλα. Βίαιοι καβγάδες με τον Ανδρέα και το δάνειο δεν δόθηκε. Ήμουν υποδιοικητής της Αγροτικής Τράπεζας με διοικητή τον Βγενόπουλο. Κάθε φορά που το σκέφτομαι, χαμογελάω. Του έλεγα ότι όσο κι αν σου προκαλεί γέλωτα, προστατεύω κι εσένα. Τι μου είπε;  Εσύ δεν έχεις καταλάβει ότι είσαι εκεί για να υπηρετείς τα συμφέροντα της οικογένειας Παπανδρέου.
Παρατηρήσεις δεχόταν;
Όταν ήρθε στην Ελλάδα ο Ανδρέας, ήρθαμε μαζί από το ίδιο σχολειό και κάναμε υποτίθεται την ίδια δουλειά. Μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι τα λέγαμε όλα μεταξύ μας. Λοιπόν όταν του έκανες κριτική, δεν ήθελε να ακούσει. Ή άκουγε εσένα που θα πήγαινες να του μιλήσεις και σου έλεγε ποιος ο τάδε;  Ξέρεις τι λέει για σένα;  Και άρχιζε μια ιστορία για να δημιουργήσει χώρο δυσπιστίας σε ό,τι προσπαθούσα να του πω. Όχι, ο Ανδρέας δεν έδειξε τη σοφία και το ήθος για έναν άνθρωπο που βρέθηκε στη θέση να διοικεί έναν λαό.
Ποια είναι η κληρονομιά που άφησε στον τόπο ο Ανδρέας; 
Πολλοί έλεγαν, εγώ θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ γιατί μου φέρνει ψωμί και παρατήστε με. Ο Ανδρέας τελικά είχε προσδεθεί στην ιστορία ότι δίνει λεφτά στους μη προνομιούχους και τους βάζει στην εξουσία. Και αυτή θα πουν οι υποστηρικτές του ήταν η μεγάλη του προσφορά. Αλλά έγινε τόσο άτσαλα και χυδαία που ακυρώνεται. Η ιστορία θα καταγράψει τελικά τη ζημιογόνο συμπεριφορά του. Γιατί μετά από τον Ανδρέα με ιστορικούς υπολογισμούς έρχεται αυτή εδώ η καταστροφή. Ο Ανδρέας ήταν αυτός που δημιούργησε τη βάση όσων τραβάμε σήμερα.
Ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος πώς θα μείνει στην ιστορία;
Πείτε ό,τι θέλετε για τον Καραμανλή και εγώ έχω πει πολλά. Και τον κατηγόρησα και όταν ήμουν διοικητής της τράπεζας ότι δημιούργησε βιομηχανίες και οικονομικές δραστηριότητες που δεν μπορούσαν να σταθούν παρά μόνο για λίγα χρόνια. Όμως, από την άλλη πλευρά, αναγνωρίζω ότι κατόρθωσε τότε να δαμάσει και να ελέγξει τον βαθμό καθυστέρησης της διοίκησης και του κράτους. Με ποιους θα το έκανε; Πέντε ανθρώπους είχε άξιους και πάλι καλά που έφτιαξε κυρίως τα αγροτικά εργοστάσια και τις βιομηχανίες στο βορρά και κινήθηκε η οικονομία. Η ιστορία θα τον αποτιμήσει θετικά επιπλέον για την ένταξή μας στην ΕΟΚ, παρά του Ανδρέα τη διαφωνία. Κάποια φορά μας κάλεσε ο Έβερτ στο κτήμα του. Ο Καραμανλής με πάθος όλο το βράδυ σταύρωνε τον Έβερτ για το πως θα κλείσει ο προϋπολογισμός. Δεν θέλω ούτε μια δραχμή έλλειμμα του φώναζε.
Γιατί απέτυχε ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη;
Γιατί δεν ήταν εκσυγχρονισμός. Η οχταετία Σημίτη ήταν κάτι αλλιώτικο. Ο εκσυγχρονισμός του δεν επιδέχεται ορισμού. Δεν εκσυγχρόνισε σχεδόν κανέναν από τους μεγάλους θεσμούς. Και η οικονομία αφέθηκε ελεύθερη να συνεχίσει τον δρόμο που είχε πάρει πριν και συνέχισε μετά. Σε ποιον τομέα μπήκε το μαχαίρι στο κόκαλο; Σε ποιον τομέα έγινε παραγωγικότερη η οικονομία; Δεν υπήρξε σε αυτόν τον εκσυγχρονισμό ένα περιεχόμενο που να δονεί την ψυχή των πολιτών. Το να γίνονται καταγγελίες και να λέει ο Σημίτης πήγαινε στον εισαγγελέα, δεν είναι πολιτική. Τι πάει να πει αυτό; Κανένα από τα νέα οικονομικά ήθη που εισήχθησαν δεν συντονιζόταν με τις βασικές δημοκρατικές αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, του αυτόματου ελέγχου των λειτουργιών της οικονομίας κ.λπ. Τι από αυτά συνέβη; Άλλο παράδειγμα. Ξέρεις μπορεί να πληγωθεί πολύ κανείς κοιτάζοντας εκείνη την περίοδο λίγο πριν και λίγο μετά, που μιλούσαμε για ισχυρή Ελλάδα. Που ήταν αυτό το πράγμα; Μόνο στη γλώσσα όσων τα έλεγαν. Διότι όταν μιλάς για την ισχυρή οικονομία πρέπει να γνωρίζεις και ο Σημίτης δεν γνώριζε. Άλλο να γνωρίζεις ακαδημαϊκά τα οικονομικά, με στενή τεχνοκρατική αντίληψη και άλλο να αντιλαμβάνεσαι την ροή και την μεταβολή των οικονομικών ως ένα φαινόμενο που επηρεάζει και επηρεάζεται από τη ροή της κοινωνικής ζωής. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα όλων των πολιτικών μας. Ίσως γιατί αυτό το ύφος τους ταίριαζε επειδή εμπεριείχε πολλή επίδειξη και ναρκισσισμό. Αλλά η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες και τη δικιά της διαδρομή. Κι αυτό δεν το καταλαβαίνουν. Όταν ένα βράδυ στο σπίτι του Αντώνη Σαμαράκη είπα στον Σημίτη γιατί άφησες τον Παπαντωνίου, που εγώ με τον Γιάννο ήμουν φίλος και του κήρυξα πόλεμο, να λέει αυτές τις ανοησίες, μου λέει: Διαμαντή είναι δυνατόν να γράφεις ότι ακόμη έχουμε ξύλινα πόδια και να μη βλέπεις την ευημερία γύρω μας;  Εγώ του μιλούσα ως οικονομολόγος και εκείνος απαντούσε σαν λογιστής. Και δεν νομίζω ότι με κορόιδευε.
Για τον Βενιζέλο, σήμερα πια, τι γνώμη έχετε;
Τον Βενιζέλο τον πλήρωσα ακριβά. Και τώρα που απολογούμαι δεν έχω καλά επιχειρήματα. Ήμουν ένας από τους έξι διανοούμενους το 2007 που δεν κρατιόμασταν και τον στηρίξαμε. Σήμερα θα σου πω όμως, αλίμονο στη χώρα που διοικείται από Βενιζέλους, από ανθρώπους που είναι ασυγκράτητοι και διψούν για επιβεβαίωση και αξιώματα. Πρώτα απ' όλα δεν καταλαβαίνει πολλά από τα πράγματα που γίνονται σήμερα στον διεθνή οικονομικό χώρο και είναι υπουργός οικονομικών. Στις Βρυξέλλες δεν φαίνεται να περνάει τις εξετάσεις. Θα μου πεις είναι καλύτερος από τον Λοβέρδο και τον Χρυσοχόΐδη. Φαντάσου πού έχει φτάσει το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού.
Από πού να περιμένουμε την ελπίδα;
Φοβάμαι. Πολλοί άνθρωποι και αγαπημένοι φίλοι μου, δεν μπορούν να αποφύγουν τον εναγκαλισμό με το ονειρώδες. Εγώ όμως δεν βλέπω πώς θα επανέλθει η κοινωνική ηρεμία σ' αυτόν τον τόπο. Με βασανίζει αυτή η απαισιόδοξη σκέψη. Κάναμε λάθη, ναι. Σε αυτό το παιχνίδι της Ευρώπης έπρεπε να τηρήσουμε τους κανόνες και εμείς εσκεμμένα και με κομπασμό και υπερηφάνεια δεν το κάναμε. Κι όλα αυτά αληθινά, ελεεινά και τρισάθλια. Αμαρτήσαμε ναι, αλλά όχι κι έτσι. Οι κύριοι στις Βρυξέλλες αφού ήξεραν ότι λειτουργούσαμε έτσι γιατί μας άφηναν τόσα χρόνια; Γιατί δεν μας νουθέτησαν, δεν μας συγκράτησαν; Οι πολιτικοί διέφθειραν περαιτέρω την κοινωνία μας και τώρα μια διεφθαρμένη κοινωνία αρνείται να κάνει αυτό που πρέπει. Αυτά έπρεπε να πει ο Πάγκαλος. Τα φάγανε, ναι, αλλά μαζί όχι. Με διέφθειρες, με έμαθες πώς να έρχομαι σε σένα όταν χρειάζομαι κάτι, να αναζητώ το βόλεμα και τώρα τι θέλεις από μένα;
Η μεγαλύτερη ανησυχία σας ποια είναι;
Αν στο πω θα γελάσεις. Όχι εσύ. Ο αναγνώστης μας... Φοβάμαι για το έθνος! Ο Γιάννης Σακελλαράκης, ένας διαπρεπής αρχαιολόγος που, για ευνόητους λόγους, δεν έγινε ποτέ καθηγητής στην Ελλάδα, ήταν δεμένος με τούτα τα χώματα. Ο αναγνώστης σου θα αναρωτηθεί τι θα πει, στα 2012, δεμένος με τα χώματα. Δεν ξέρω. Ό, τι καταλαβαίνει ο καθένας. Μου έλεγε ο Γιάννης, ρε συ Διαμαντή τόσα χρόνια σκάβω και ανακαλύπτω όλα αυτά τα ευρήματα. Ξέρεις πού καταλήγω; Ίδιοι μασκαράδες ήταν κι αυτοί όπως κι εμείς, αλλά ήταν και κάτι άλλο. Είχανε ψυχή. Αυτό εννοώ λέγοντας ότι φοβάμαι για το έθνος. Αυτό το έθνος το έμαθα στην πρώτη δημοτικού και από τη μάνα μου. Ας μου πει κάποιος τι άλλο έχουμε τούτη τη στιγμή της συμφοράς να μας κρατήσει. Εγώ δεν πρόκειται να πάρω μια σημαία και να βγω στους δρόμους και να φωνάζω ζήτω η Ελλάς και ζήτω το έθνος. Ξέρω όμως πως κάτι μέσα στην ψυχή μου αναστατώνεται. Αυτό φοβάμαι ότι χάθηκε, χάνεται. Λυπάμαι που όταν γκρινιάζουμε για την κρίση φτάνουμε μέχρι εκεί που πάει το άτομό μας. Αυτούς τους Έλληνες φοβάμαι που αλλάξανε μέσα σε είκοσι χρόνια αξίες και ιδανικά.
περιοδικό "ΜΟΝΟ"

Πηγή: http://cell.capitalblogs.gr/listArticles.asp

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Πως χάθηκε η ακμάζουσα Εβραϊκή Κοινότητα της Άρτας



Συντάχθηκε απο τον/την ΗΧΩ   
ebraioi ekdhlopsh 2012 3os mizan isaakΗ πικρία του Ισαάκ Μιζάν για τους Αρτινούς παράγοντες της εποχής: «Γνώριζαν αλλά δεν μας ενημέρωσαν»!
Άσβεστες παραμένουν οι μνήμες από την 24η Μαρτίου του 1944, ημέρα που οι Ναζί συνέλαβαν και οδήγησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης τους 384 Εβραίους της Άρτας, μέλη της ακμάζουσας Εβραϊκής Κοινότητας της Άρτας.  Αυτό καταδείχθηκε στην εκδήλωση τιμής και μνήμης που συνδιοργάνωσαν ο Δήμος Αρταίων και ο Σύλλογος ΣΚΟΥΦΑΣ, στην πνευματική στέγη του Συλλόγου το βράδυ του Σάββατο 17 Μαρτίου.
(21/3/2012)
Η ανταπόκριση των αρτινών πολιτών ήταν πολύ μεγάλη ενώ αίσθηση προκάλεσε η ομιλία - μαρτυρία του αρτινού Εβραίου Ισαάκ Μιζάν, επιζήσαντα, ο οποίος βρέθηκε στην Άρτα ειδικά για την εκδήλωση μαζί με την οικογένειά του.
ebraioi ekdhlopsh 2012 3os kosmos a
Ο ίδιος τόσο στις δηλώσεις του προς τα τοπικά ΜΜΕ όσο και στην διάρκεια της διήγησης των γεγονότων στην εκδήλωση, υπογράμμισε την πικρία του για τους  αρτινούς της εποχής οι οποίοι, όπως τόνισε «Γνώριζαν αλλά δεν ενημέρωσαν και δεν βοήθησαν στη διάσωση των Εβραίων της πόλης μας».  Ο κ. Μιζάν, 68 χρόνια μετά δεν ξέχασε τίποτε απ’ όσα έζησε και όπως δήλωσε: «Κάθε μέρα που περνάει οι μνήμες του γίνονται όχι μόνο πιο ζωντανές αλλά και πιο τραγικές».
Χαρακτηριστικά ανέφερε: «Είναι πολύ μεγάλη η προσπάθεια την οποία κάνω για να ξαναθυμηθούμε αυτά που υπέστησαν οι Εβραίοι και εγώ στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Οι εμπειρίες μου είναι πολλές. Έζησα σε πολύ άσχημες συνθήκες. Στα στρατόπεδα με δουλειά, με πείνα, με δίψα. Και όχι μόνο αυτά αλλά και με ξύλο από πάνω. Δεν μας άφηναν να ηρεμήσουμε. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε και γενικά οι αναμνήσεις μου είναι τόσο τραγικές που μου είναι δύσκολο και να τις θυμάμαι. Μας πιάσανε στις 24 Μαρτίου και φύγαμε από δω για την Αθήνα. Από κει μας πήγαν στο Άουσβιτς, όπου έγινε διαλογή ικανών για εργασία και μη. Τους μη ικανούς τους πήρανε κατευθείαν και δεν τους ξαναείδαμε από τότε. Εγώ έψαχνα να βρω τους γονείς μου και τις αδελφές μου και δεν μπόρεσα να βρω κανέναν, διότι τους είχαν πάει κατευθείαν για τα κρεματόρια. Εμάς προς εργασία».
ebraioi ekdhlopsh 2012 3os koytsoympas mizan magrizos moishs
Ο Ισαάκ Μιζάν στην εκδήλωση τιμήθηκε από το Σύλλογο «ΣΚΟΥΦΑΣ» με το μετάλλιο του Συλλόγου ενώ παράλληλα τιμητική πλακέτα ο πρόεδρος Γιάννης Κουτσούμπας απένειμε και στον αντιπρόεδρο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδας Μωϋσή Μαγρίζο

«Δουλέψαμε ασταμάτητα και φτάσαμε μέχρι ένα σημείο όπου αν δεν μπαίνανε οι Άγγλοι μέσα να μας σώσουν» εξιστόρησε, για να προσθέσει σχετικά με το αναλλοίωτο της μνήμης του «Όχι μόνο άσβεστες παραμένουν οι μνήμες αλλά και τραγικές. Ίσως πιο τραγικές μέρα με την ημέρα. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά είμαι και θυμωμένος με τον εαυτό μου και με όλους τους αποβιώσαντες σήμερα και όσους θανατώθηκαν τότε, διότι δεν ξέρω για ποιο λόγο -μας τύφλωσε ο Θεός; - αφού ξέραμε τι γινόταν στη Θεσσαλονίκη δεν λάβαμε τα μέτρα μας, εμείς οι νέοι τουλάχιστον τότε, ώστε να γλιτώσουμε.
Εκτός αυτού έχω και παράπονο από την κοινωνία της τότε Άρτας. Δεν μας βοηθήσανε. Ξέρανε οι τότε διάφορες Αρχές ότι θα μας πιάσουνε, αλλά δεν μας βοήθησαν. Όπως π.χ. έγινε στη Ζάκυνθο, όπου την ώρα που πήγαν να τους πιάσουν βγήκε ο δεσπότης, βγήκε ο δήμαρχος και είπαν: πρώτα εμάς και μετά όλους τους άλλους. Έτσι γλιτώσανε όλοι εκεί. Αυτή ήταν η κακοδαιμονία και ο αντισημιτισμός που υπήρχε στην Άρτα».
Αναζητώντας πληροφορίες για πιθανές φωτεινές εξαιρέσεις μεταφέραμε σχετικό ερώτημα όμως ο κ. Μιζάν απάντησε: «Όχι, αν εξαιρέσω λίγους συμμαθητές μου. Διότι εδώ είχαμε ελληνοεβραϊκό σχολείο και από την τετάρτη Δημοτικού εγώ έφυγα και πήγα στο οκτατάξιο γυμνάσιο το οποίο είχε δημιουργηθεί το 1937. Πήγα εκεί, λοιπόν, με καλές συνθήκες και καλούς μαθητές. Από εκεί βγήκαμε με κάτι παιδιά και πήγαμε στου Τσολιά, και μπορούσα να φύγω να γλιτώσω αλλά σκέφτηκα τους γονείς μου. Ο πατέρας μου ήταν 57 χρονών τότε και ξαναγύρισα. Το ίδιο έγινε και στην Αθήνα όπου μας πήγαν και πάλι με κάποια παιδιά. Φύγαμε αλλά μέχρι την Ομόνοια πήγα και γύρισα πίσω. Δεν ήθελα να αφήσω τους δικούς μου, την οικογένειά μου…».
Ο ίδιος στις δηλώσεις του επεσήμανε απευθυνόμενος προς τη νέα γενιά: «Να μη σβήσουνε τις αναμνήσεις και αυτό λέω και στα παιδιά μου. Το Ολοκαύτωμα είναι όπως ο Παρθενώνας αυτή τη στιγμή που είναι παγκόσμιος. Έτσι και το Ολοκαύτωμα είναι παγκόσμιο. Τέτοιες εκδηλώσεις βοηθάνε στη διατήρηση της μνήμης του.
Βεβαίως. Κάθε χρόνο η 27η Ιανουαρίου, Παγκόσμια Ημέρα του Ολοκαυτώματος, βοηθάει στη διατήρηση της μνήμης».
Όταν ρωτήθηκε τι έχει απομείνει απ’ όσα ο ίδιος βίωσε απάντησε: «Πίκρα. Πίκρα βεβαίως, πρώτα για τους εδώ Αρτινούς και μετά πίκρα γενικότερα γιατί δεν λάβαμε τα μέτρα μας». Όμως η θέση που έχει η Άρτα στην καρδιά του είναι ξεχωριστή, αν και δεν έρχεται συχνά. Πάντως όταν ρωτήθηκε σχετικά ανέφερε: «Δυστυχώς όχι συχνά. Ήρθα το 2004 τότε που κάναμε το μνημείο και από τότε ήρθα ξανά σήμερα. Κακώς, πάρα πολύ κακώς. Αλλά έχω υποσχεθεί στο δήμαρχο ότι θα ερχόμαστε πιο συχνά. Όσο θα ζω θα έρχομαι πιο συχνά, γιατί την Άρτα την αγαπώ πάρα πολύ».
Ο Ισαάκ Μιζάν στην εκδήλωση τιμήθηκε από το Σύλλογο «ΣΚΟΥΦΑΣ» με το μετάλλιο του Συλλόγου ενώ παράλληλα τιμητική πλακέτα ο πρόεδρος Γιάννης Κουτσούμπας απένειμε και στον αντιπρόεδρο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδας Μωϋσή Μαγρίζο, ο οποίος δήλωσε: «Η αρμονική συμβίωση σταμάτησε απότομα και τραγικά στις 24 Μαρτίου του 1944, όταν 384 Εβραίοι της Άρτας οδηγήθηκαν σε θανάτωση από τον κοινό εχθρό, που ήταν το ναζιστικό καθεστώς».
Για τους χαμένους δικούς μου στην Άρτα, ρίξανε φως στην ιστορία τους δύο διακεκριμένοι συγγραφείς: Ο Κώστας Τσιλιγιάννης και ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης. Οι δύο αυτοί συγγραφείς έδωσαν με προσοχή και αγάπη, ζωντανές εικόνες της ζωής της Άρτας και της ζωντανής θέσης των Εβραίων σ’ αυτή.
Παράλληλα, το μνημείο του Ολοκαυτώματος που αφιέρωσε η γενέτειρά τους στα θύματα του διωγμού, υπενθυμίζει σε όλους την τραγική απώλεια. Συνάμα όμως υπογραμμίζει το μέγεθος της καταισχύνης στην οποία είναι δυνατόν να βυθιστεί ο άνθρωπος όταν οδηγείται από τη μανία του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας που απαξιώνουν τις ανθρώπινες αξίες.
Η ευχή και η ελπίδα όλων μας είναι ότι ενωμένοι και με γνώμονα την αλήθεια, οφείλουμε να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να μην ξανασυμβεί παρόμοιο παγκόσμιο ομαδικό έγκλημα. Θέλω να ευχαριστήσω το Δημοτικό Συμβούλιο Αρταίων και προσωπικά τον δήμαρχο Ι. Παπαλέξη για τη σημερινή πρωτοβουλία, που τους τιμά ως εκπροσώπους των κατοίκων της πόλης και ως άτομα. Και όλους εσάς που με την παρουσία σας παίρνετε μέρος στο ψυχικό μνημόσυνο για τους Εβραίους συμπολίτες σας, που αναίτια χάθηκαν στα χιτλερικά στρατόπεδα».
ebraioi ekdhlopsh 2012 3os kosmos b
Ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος
-Ο Δήμαρχος Αρταίων Γιάννης Παπαλέξης στην ομιλία του ανακοίνωσε την καθιέρωση της 24ης Μαρτίου ως Ημέρας μνήμης του Ολοκαυτώματος, ενώ υπογράμμισε την προσπάθεια του Δήμου για σύσφιξη των σχέσεων με τους νεότερους απογόνους των Εβραίων της Άρτας λέγοντας μεταξύ άλλων: «Αποτελεί για μας μεγάλη χαρά και τιμή που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας για την πραγματοποίηση αυτής της εκδήλωσης. Σκοπός της εκδήλωσης είναι να κρατήσουμε άσβεστη τη δάδα της μνήμης των τραγικών θυμάτων, μαρτύρων του Ολοκαυτώματος της Εβραϊκής Κοινότητας της Άρτας, η οποία υπήρξε μία από τις παλαιότερες της Ελλάδος και αποτελεί κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας. Την 24η Μαρτίου 1944 συνελήφθησαν από τους Ναζί οι περισσότεροι Εβραίοι που ζούσαν στην Άρτα και εκτοπίστηκαν στα χιτλερικά στρατόπεδα του θανάτου. Ελάχιστοι μπόρεσαν να διαφύγουν.
Το μαρτύριό τους δεν θα ξεχαστεί. Σκοπός του Δήμου είναι να καθιερωθεί η 24η Μαρτίου ως Ημέρα μνήμης Αρτινών Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος, με εκδηλώσεις που θα γίνονται κάθε χρόνο το τελευταίο Σαββατοκύριακο πριν την 24η Μαρτίου, διδάσκοντας σε όλους την αξία της ειρήνης και της ειρηνικής συνύπαρξης ανάμεσα στους λαούς. Ιδιαίτερα σήμερα που η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε νέες προκλήσεις, είναι ιερό χρέος του Δήμου η διατήρηση της μνήμης και η μεταφορά του μηνύματος του Ολοκαυτώματος στις επόμενες γενιές, ώστε όλοι μαζί να καταπολεμήσουμε κάθε μορφή μίσους και φανατισμού, ρατσισμού και μισαλλοδοξίας που οδήγησαν στην καταστροφή και στον όλεθρο.
Γιατί η μνήμη δεν είναι μια ξεχασμένη συνείδηση αλλά είναι αυτό που κρατάει τη συνείδηση εν ζωή. Σημαντική η μνήμη και η ανάγκη τα παιδιά να διδάσκονται από την ιστορία. Γι’ αυτό θέλουμε να ξαναζωντανέψουμε τους δεσμούς με τις νέες γενιές, είτε βρίσκονται στο Ισραήλ, είτε σε χώρες της Ευρώπης, είτε στην Αμερική ή οπουδήποτε αλλού, να επισκεφθούν την Άρτα, να τους γνωρίσουμε, να μάθουν για τους δεσμούς της πόλης μας με το εβραϊκό στοιχείο και για την πολύπλευρη συμβολή των προγόνων τους στη ζωή και την ανάπτυξη της πόλης μας. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που ήρθαν σήμερα στην πόλη μας μετά από κάλεσμά μας, μας τιμούν και αύριο το πρωί θα καταθέσουμε και στεφάνι στο μνημείο που βρίσκεται μπροστά στο Εργατικό Κέντρο. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω επίσης το Σύλλογο «Σκουφάς» ο οποίος μας φιλοξενεί σήμερα εδώ στο χώρο του και ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να γίνει πραγματική επιτυχία αυτή η εκδήλωση. Το γεγονός ότι η αίθουσα είναι γεμάτη δείχνει το σεβασμό και την αγάπη των συμπατριωτών μας, των πολιτών της Άρτας προς το εβραϊκό στοιχείο».
-Ο πρόεδρος του Μ/Φ Συλλόγου «Σκουφάς» Γιάννης Κουτσούμπας στην ομιλία του τόνισε τους ιδιαίτερους δεσμούς με την Ισραηλιτική Κοινότητα του Συλλόγου, όπως αποδεικνύει και η παλιά επιγραφή του, αλλά και η συμμετοχή δραστήριων συμβούλων στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου στο παρελθόν. Εξ αυτού του λόγου, όπως ανέφερε, πάντα ως Σύλλογος επιθυμούσε να τιμήσει την Κοινότητα για την προσφορά της οπότε η εκδήλωση αυτή αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής. Επιπλέον όμως ο κ. Κουτσούμπας εξιστόρησε και την μεγάλη προσφορά της Συναγωγής «Γκρέκα» στην περιοχή του Κάστρου που παραχωρήθηκε στο Σύλλογο το 1956, και μετά την απαλλοτρίωση του κτίσματος και της έκτασης από τον ΕΟΤ ο Σύλλογος ανέγειρε την σημερινή αίθουσα «ΣΚΟΥΦΑΣ» πνευματική του στέγη.
Χαρακτηριστικά ο κ. Κουτσούμπας ανέφερε: «Πέραν του ότι οι Αρτινοί Εβραίοι υπήρξαν δραστήριοι σύμβουλοι του συλλόγου και συμμετείχαν επίσης σε όλες τις προπολεμικές φιλαρμονικές, μετά τον πόλεμο, με απόφαση που έλαβε παμψηφεί το διοικητικό συμβούλιο της εβραϊκής ισραηλιτικής κοινότητας Άρτας κατά τη συνεδρίασή του στις 30 Δεκεμβρίου του 1956, παραχώρησε στον ιστορικό σύλλογο «Σκουφάς» τον ιερό χώρο της συναγωγής, εκτάσεως 300τ.μ. περίπου, για τη στέγαση της φιλαρμονικής και αίθουσας εκδηλώσεων θεάτρου. Ο «Σκουφάς» ως μικρό δείγμα ευγνωμοσύνης, διέθεσε τότε 3.000 δραχμές για την ενίσχυση αναξιοπαθούντων ισραηλιτών της Άρτας. Αργότερα ο Δήμος και ο ΕΟΤ απαλλοτρίωσε το χώρο και με τα χρήματα της αποζημίωσης ο «Σκουφάς» ξεκίνησε την ανέγερση της αίθουσας η οποία υπάρχει σήμερα. Πιστεύουμε πως σήμερα σε συνεργασία με το Δήμο Αρταίων ανοίξαμε μια καινούργια σελίδα στη μνήμη. Φέραμε και θα συνεχίσουμε να φέρνουμε πίσω απ’ τα βουνά προγόνους σε ασπρόμαυρο, να σμίγουν στα σταυροδρόμια και στις χωραφιές, το χθες και το σήμερα».
-Την βασική ομιλία έκανε στην εκδήλωση με θέμα οι Εβραίοι της Άρτας ο ιστορικός και συγγραφέας Κωνσταντίνος Τσιλιγιάννης, ο οποίος κατέθεσε βασικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Εβραϊκή Κοινότητα της Άρτας είναι από τις αρχαιότερες στον ελλαδικό χώρο, ενώ οι αναφορές του για την συμβίωση με τους αρτινούς και γενικότερα για την κοινωνική ζωή της εποχής ήταν εξίσου σημαντικές. Πρόκειται για στοιχεία τα οποία περιγράφονται στο ιστορικό του βιβλίο οι Εβραϊκή Κοινότητα της Άρτας.
«Ο ποταμός των ανθρώπινων βασάνων και της αδικίας δεν σταματά. Βρίσκεται όμως ακόμη δίπλα μας η γενιά των ανθρώπων που επέστρεψαν. Ας τους κρατήσουμε το χέρι και ας μας δίνει η μνήμη των βασάνων τους, τη δύναμη να πολεμούμε διακρίσεις και αδικία» τόνισε η δημοσιογράφος Άνχελα Μαρία Αρμπελάεζ, η οποία πρόσθεσε ότι «Οι κίνδυνοι δεν παύουν να ελλοχεύουν γι’ αυτό είναι επιτακτικό να διατηρήσουμε τη μνήμη»
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους, ο βουλευτής Άρτας Χρήστος Γκόκας, ο αντιπεριφερειάρχης Άρτας Βασίλης Ψαθάς, ο πρώην υφυπουργός Θ. Κολιοπάνος, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι τοπικών φορέων και συλλόγων.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την καταπληκτική απόδοση του μουσικού έργου «Μαουτχάουζεν» του Μίκη Θεοδωράκη και Ιάκωβου Καμπανέλλη, από τους μουσικούς Κώστα Κωστή και Γιώργο Μαργώνη και την ερμηνεία της Βάσως Φλώρου. Την παρουσίαση της όλης εκδήλωσης έκανε με το δικό της ξεχωριστό τρόπο η φιλόλογός Μαρία Δέτσικα.

Αγωνιστές εξ Άρτης το 1821

Πηγή: Ηχώ της Άρτας

Συντάχθηκε απο τον/την ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡ. ΜΠΑΝΙΑΣ   
Παρασκευή, 23 Μάρτιος 2012 16:04
mpanias dhmhtrhsΓράφει ο Δημήτρης Χρ. Μπανιάς
Το 1978 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο από τον Δημήτριο Φ. Καρατζένη, πρώην Βουλευτή «Η ΑΡΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ 1821», «Θυσίαι και Αγωνισταί» και όπως αναφέρει ο ίδιος στον πρόλογο «Επίμονος έρευνα αρκετών ετών εις διάφορα αρχεία, δημόσια και ιδιωτικά, μας επέτρεψε να ευρύνωμεν σημαντικά εις έκτασιν τα γνωστά μέχρι τώρα όρια της συμβολής της επαρχίας Άρτης εις τον αγώνα της ανεξαρτησίας του 1821 και να παρουσιάσωμεν εις το ανά χείρας βιβλίον μας»
Δεν θα αναφέρουμε τα πολύ σημαντικά στοιχεία που αναφέρει κυρίως στην εισαγωγή του βιβλίου αλλά θα αναφέρουμε δύο τρία ονόματα αξιωματικών, οπλαρχηγών και στρατιωτών καταγόμενων από την επαρχία Άρτας, ανά κοινότητα όπως τα γράφει ο συγγραφέας. Όπως αναφέρει και ο συγγραφέας πολλοί αναφέρονται καταγόμενοι «εξ Άρτης», τούτο δεν σημαίνει ότι κατάγονταν από την πόλη της Άρτας αλλά από τα χωριά της επαρχίας. Επίσης όλοι αυτοί ήταν επίσημα ανεγνωρισμένοι, ως αγωνιστές του 1821.
(24/3/2012)

Θα αντιγράψω  ένα μικρό κείμενο για ένα αγωνιστή: «Αρτινός Γιαννάκης - Αγωνιστής της επαναστάσεως υπηρετών υπό τους Σουλιώτες αρχηγούς. «Καταμέτρησις στρατιωτών του σώματος Κώστα Μπότσαρη, την 24 Αυγούστου 1824. Αυξ. Αριθμ. 146, Γιαννάκης Αρτινός. Γαστούνη 30 Αυγούστου 1824. Κώστας Μπότσαρης». ΓΑΚ, Αρχ. Βλαχ. Υπ. Πολ. Φ. 24.
Κάνοντας προσπάθεια καταμέτρησης ανά περιοχή βρήκα σύνολο αγωνιστών: 469 - Εντός παρενθέσεως ο αριθμός των αναγραφόμενων αγωνιστών στο βιβλίο.
-Άγναντα (3): Αγναντίτης Ιωάννης, Υπαξιωματικός. Αγόρος Στέργιος, Αξιωματικός.  Καρύδης Απόστολος, στρατιώτης.
-Άγιος Σπυρίδων (Ιμάμ – Τσαούση) (1): Γιάννης (ή Γιάννος) Κώστας, στρατιώτης.
-Ανέζα(2): Νικολάου Γεώργιος, στρατιώτης. Νικολάου Χρήστος, στρατιώτης.
-Ανεμοράχη (3): Τσάπαλης Γιάννης στρατιώτης. Τσάπαλης Θανάσης, στρατιώτης.
-Άνω Καλεντίνη (1): Πλακούτσης Γεώργιος, στρατιώτης.
-Αστροχώρι (3): Αθανασάκης Βασίλης, στρατιώτης. Γιαννάκης Βασίλης, στρατιώτης. Στασινός Βασίλης, οπλαρχηγός.
-Άρτα (234): Αθανασίου Γεώργιος, Στρατιώτης. Αρτινός Ευστάθιος, χιλίαρχος. Χριστάκης Γ. Αξιωματικός. Γαρουφαλιάς Νικόλαος, Λοχαγός φάλαγγος.
-Βελεντζικό (6): Ανδρέου Βασίλης, δεκανεύς. Ασπρούδης Βασίλειος, Εκατόνταρχος. Δημητράκης Κωνστ. Οπλαρχηγός. Καυκιάς Βασίλειος, στρατιώτης.
-Βουργαρέλι (4): Κολοκύθας Βασίλειος, στρατιώτης.  Μπαλατσούκας  Γιάννης, στρατιώτης. Πλούμπης Αναστάσιος, στρατιώτης.
-Γρέβια( 2): Γιάννης (ή Γερογιάννης)  Αντωνάκης, στρατιώτης. Ραντοβύζης Δημ. Παναγιώτης, δωδέκαρχος.
-Δίστρατο (1): Τσαρακλής Γεώργιος, Οπλαρχηγός.
-Ελάτη (1): Κούγκουλος  Αποσ. Νίκος, στρατιώτης.
-Θεοδώριανα (12): Καρανάτσης Δημήτριος, στρατιώτης.  Κατσούλας Γεωργάκης, στρατιώτης. Κεφαλάς Γιάννης, στρατιώτης.  Κομπορρόζος Γεωργάκης, στρατιώτης. Σκαμπαρδώνης Γιαννάκης, στρατιώτης.
-Καταρράκτης(1): Τζάχαλος Ιωάννης,  στρατιώτης.
-Κομμένο (1): Πάντζιος Κώστας, στρατιώτης.
-Κομπότι (31): Αγιουτάντης  Νικολός, στρατιώτης. Αναστασίου Ιωάννης (ή Χατζηϊωάννης), Πολιτικός. Βαλμάς Γιάννης, στρατιώτης. Γεροστάθης Αναστ. Κωνσταντίνος, πολιτικός. Σκουφάς Νικόλαος, φιλικός.
-Κορφοβούνι (2): Τσίρος Ιωάν. Απόστολος, στρατιώτης.  Τσίρος Ιωάννης, στρατιώτης.
-Κουκουλίων (1): Τζίμας Νικόλαος, στρατιώτης.
-Κυψέλη (2): Κοτελίδας Γιαννάκης, αξιωματικός. Κοτελίδας Μήτρος, Αξιωματικός.
-Κωστακιοί (2): Θεμελής Γεώργιος, στρατιώτης. Χιλαβαριώτης Νικόλαος, στρατιώτης.
-Ματσούκι (1): Καραγιώργος Γεώργιος, στρατιώτης.
-Μεγαλόχαρη (Μπότση)(7): Κοσσυβάκης Γεώργιος, Υπαξιωματικός. Κοσσυβάκης Γ. Ιωάννης, Χιλίαρχος. Λαβδαριάς Αναγνώστης, Οπλαρχηγός.
-Μελισσουργοί (5): Κουτσούμπας Γεώργιος, Πένταρχος. Μπουνιάκος Μιχ. Γώγος, στρατιώτης. Μπουνιάκος Μιχ. Χρίστος, στρατιώτης. Παππάς Κολιός, στρατιώτης. Πέπας (Πέμπας) Κολιός, στρατιώτης.
-Μεσόπυργος (Σουμερού) (1): Κόκκας Γεώργιος, Ανθυπολοχαγός.
-Μηλιανά (2): Ζαχαράκης Αθανάσιος, οπλαρχηγός. Ζαχαράκης Δημήτριος, οπλαρχηγός.
-Περάνθη – Λουτρότοπος  (Μπάνη) (1): Τζοβάνος Νικολός, στρατιώτης.
-Πέτα (22): Γεωργής Δήμος, στρατιώτης, Γιάννης Δημήτριος, στρατιώτης. Μόστρας Νικ. Αναγνώστης, αντισυνταγματάρχης. Πάνος Πάνου Αθανάσιος, στρατιώτης.
-Πηγές (Βρετσένιστα)(1): Παπαχριστοδούλου Νικόλαος, πολιτικός.
-Πράμαντα (24): Γεωργίου Γεώργιος, χιλίαρχος. Ευθυμίου (ή Θύμιου) Νικόλαος, στρατιώτης. Κοντζιάς Γαλάνης, στρατιώτης, Στάμος Δημ. Απόστολος, Πεντηκόνταρχος.
-Παχυκάλαμος (2): Καραμπίνης Γεώργιος, στρατιώτης. Καραμπίνης Πάνος, στρατιώτης.
-Πέτρα (2): Χρήστος Γιάννης, στρατιώτης, Χρήστος Βασίλης, στρατιώτης.
-Ραδοβύζι (13): Βήτσας Χρήστος, στρατιώτης.  Ευαγγέλου Γεωργάκης, χιλίαρχος. Ορφάνιας Παναγιώτης, στρατιώτης.
-Ραφταναίοι (1): Μιχαήλ Αποστόλης, στρατιώτης.
-Ρετσιανά(1): Χούσιος Σπύρος, στρατιώτης.
-Ροδαυγή (1): Σύρος Πάνος, στρατιώτης.
-Σελλάδες(5): Κουτρούμπας Γεώργιος, Υποχιλίαρχος.  Κουτσοδήμος Αναγνώστης, στρατιώτης. Παπαπάνος ή Καναράς Αναγνώστης, Υπαξιωματικός.
-Σέληνα(1): Κότσιαλος Θαν. Βασίλης, Οπλαρχηγός.
-Σκουληκαριά (29): Γιάμος Κώστα Γεώργιος, υπαξιωματικός. Διμισκής Γιάννης, στρατιώτης. Καραϊσκάκης Γεώργιος. Αρχιστράτηγος. Μπακόλας κ. Γώγος, οπλαρχηγός.
-Τζουμέρκα (γενικώς)(33): Αθανασίου Γεώργιος στρατιώτης. Στάϊκος Αντώνιος, στρατιώτης.  Τζουμερκιώτης Αθαν. Βασίλειος, ταξίαρχος.
-Τετράκωμο (Μίγερι) (2): Σπαής Γεωργάκης στρατιώτης. Σπαής Δημήτριος, οπλαρχηγός.
-Φωτεινό (1): Κασελούρης Κώστας, στρατιώτης.
-Χαλκιάδες (1): Μάνου  Νικόλαος, στρατιώτης.

Κρήτη | Δίκτυα συναλλαγών χωρίς χρήματα



Στην Κρήτη χρησιμοποιούν εναλλακτικά νομίσματα και κάνουν ανταλλαγές προϊόντων όπως γινόταν στην Αργεντινή το 2001, όταν η οικονομία της χώρας κατέρρευσε.
Το δίκτυο Καερέτι στην Ιεράπετρα και το Δίκτυο Ανταλλαγών Χανίων δείχνουν το δρόμο σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, χωρίς χρήματα, μέσω ενός ανεξάρτητου συστήματος ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς τόκο και κέρδος.
Ένα σύστημα που βοηθάει τις τοπικές κοινωνίες να αναπνεύσουν, να ζήσουν και να αναπτυχθούν μέσα στην κρίση.
Πρόκειται για τοπικά συστήματα εμπορικών ανταλλαγών που γίνονται χωρίς χρήματα, με τη χρήση ενός εικονικού νομίσματος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο μέσα στο ίδιο τοπικό δίκτυο. Το νόμισμα αυτό είναι τοπικό, άμεσα διαθέσιμο, άτοκο, εκδίδεται από τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν και όχι από έναν κεντρικό φορέα (π.χ. Τράπεζα), δεν κεφαλαιοποιείται και δεν είναι μετατρέψιμο, άρα δεν κινδυνεύει από τη μανία των διεθνών "αγορών".

Το Καερέτι

Όπως λέει στο Flashnews.gr ο Αλέξανδρος Μαχαιράς, εμπνευστής της ιδέας για την Ιεράπετρα, το Καερέτι ξεκίνησε από μια μικρή ομάδα 8 ατόμων στις αρχές Αυγούστου και σήμερα αριθμεί περισσότερα από 160 μέλη, με καθημερινές συναλλαγές μεταξύ των μελών που ανταλλάσσουν προϊόντα, υπηρεσίες και γνώσεις χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος και εξηγεί πως απαιτείται μόνο η εγγραφή στο δίκτυο μέσω ενός λογισμικού που καταγράφει και δημοσιοποιεί όλες τις συναλλαγές.
"Οι συναλλαγές γίνονται με βάση το καερέτια, τα οποία πιστώνονται στον λογαριασμό αυτού που παρέχει ένα προϊόν ή υπηρεσία και μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να “αγοράσει” κάτι άλλο από αυτά που προσφέρονται μέσα στο δίκτυο" εξηγεί ο κ. Μαχαιράς.
Το καερέτι προέρχεται από την τούρκικη λέξη “gayret” που σημαίνει προσφέρω μια μικρή βοήθεια σε κάποιον, και η ρίζα της είναι αραβική. Στο δίκτυο της Ιεράπετρας προσφέρονται υπηρεσίες ηλεκτρολόγου, υδραυλικού, ράπτη, τοποθέτησης πλακιδίων, ελαιοχρωματισμού, ξυλουργικών εργασιών, κηπουρικών εργασιών, ιατρικές υπηρεσίες, γραφιστικές εργασίες, μοντάζ ήχου - εικόνας, εκμάθηση ξένων γλωσσών, χορού, υπολογιστών, μαθημάτων γυμνασίου - λυκείου, τοπογραφικές συμβουλές, νομικές συμβουλές, λογιστικές υπηρεσίες αγροτικές εργασίες και αγαθά και πολλά άλλα.
Όπως λέει ο Αλέξανδρος Μαχαιράς κάθε νέο μέλος αποκτά αυτόματα έναν νέο ηλεκτρονικό λογαριασμό για την «αποταμίευση» του κοινωνικού νομίσματος του και μια κάρτα μέλους με τον αντίστοιχο αριθμό. Όλοι οι λογαριασμοί ξεκινάνε από το μηδέν και ο λογαριασμός κάθε μέλους κινείται με μέγιστο πιστωτικό όριο +100 νομίσματα και μέγιστο χρεωστικό όριο -100 δηλαδή το κάθε μέλος έχει περιθώριο συναλλαγής συνολικό 200 νομισμάτων. "Αυτό γίνεται για να αποτρέψουμε τη δυνατότητα συσσώρευσης από κάποιο μέλος. Δεν υπάρχει νόημα να θησαυρίσει κανείς με το Καερέτι. Η αξία του νομίσματος είναι κοινωνική και ο σκοπός τους είναι να χρησιμοποιηθεί για την ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών μεταξύ των μελών. Δεν έχει νόημα να κρατήσεις τα καερέτια στο λογαριασμό σου για αυτό βάλαμε και το όριο αυτό" εξηγεί ο κ. Μαχαιράς.

Χανιά: "Άλλος τρόπος ζωής"

Για την εμπειρία από τη μέχρι σήμερα λειτουργία του Δικτύου Ανταλλαγών Χανίων μιλά στο Flashnews.gr ο Δημήτρης Ωραιόπουλος.
"Αυτό που χτίζεται στα Χανιά είναι μια ριζική αλλαγή στον τρόπο ζωής, δίνει την ελπίδα της ανθρωπιάς σε καιρούς δύσκολους. Περίπου 250 άνθρωποι έχουν ήδη μπει στη λογική του κοινωνικού δικτύου και καθημερινά ανταλλάσσονται προϊόντα της κρητικής γης, υπηρεσίες όπως μαθήματα, θεραπείες, ηλεκτρολογικές εργασίες αλλά και υπηρεσίες εστίασης ακόμα και τυποποιημένα προϊόντα, σπιτικές συνταγές και άλλα, που παρασκευάζουν μέλη του δικτύου".

Απάντηση στην κρίση

Ο καθηγητής πολιτικής οικονομίας και αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιώργος Σταθάκης, τονίζει στο Flashnews.gr τον καταλυτικό ρόλο των ανταλλακτικών δικτύων, ειδικά στην περίοδο της κρίσης.
"Τα κοινωνικά δίκτυα ανταλλαγών απαντούν με πολύ πειστικό τρόπο στις ανάγκες ανθρώπων που δεν μπορούν να διαθέσουν χρήματα για να καλύψουν τις ανάγκες τους, ανέργων, ανθρώπων που αντιμετωπίζουν ακραία φτώχεια και μεγάλες κοινωνικές ανισότητες. Τα εναλλακτικά δίκτυα δημιουργούν απασχόληση και θέτουν τις προϋποθέσεις επιβίωσης κοινωνικών ομάδων που βρίσκονται εκτός της αγοράς", λέει ο καθηγητής.
http://www.newsit.gr

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Η 99η επέτειος της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων


Σπάνιες φωτογραφίες από το 1913
Πέμπτη , 21η Φεβρουαρίου 1913, μετά από 4μηνη πολιορκία και πολύνεκρες μάχες, ο Ελληνικός Στρατός μπήκε απελευθερωτής στα Γιάννενα, τερματίζοντας αιώνων τουρκική σκλαβιά. Με αφορμή την 99η επέτειο από την Απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων από τον Τουρκικό ζυγό, το epirusgate σας παρουσιάζει σήμερα, ένα μικρό αφιέρωμα με φωτογραφίες από την κατάληψη του Μπιζανίου και την απελευθέρωση των Ιωαννίνων.Οι σπάνιες φωτογραφίες είναι από την βάση του ελληνικού γενικού στρατηγείου, στο Χάνι Εμίν Αγά,την μάχη της Μανωλιάσας,τα οχυρά του Μπιζανίου και τελος την είσοδο του Ελληνικού Στρατού στα Γιάννενα.Οι φωτογραφίες είναι των γνωστών φωτογράφων Romaides – Zeitz.O Zeitz, συνέταιρος στα 1912-1913 του σημαντικού έλληνα φωτογράφου Αριστοτέλη Ρωμαϊδη ακολουθεί το διάδοχο Κωνσταντίνο και άλλους ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς στη εκστρατεία της Ηπείρου και τραβά, πέρα των αναμνηστικών φωτογραφιών, και φωτογραφίες που απεικονίζουν τη φρίκη και την ένταση του πόλεμου.