ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ - Έμαθε ο βάτραχος ότι πεταλώνουν τ"άλογο και σήκωσε το πόδι του

Άρθρο του B. Καρίτσα.

Πηγή: www.karkofolia.gr

Η κυβέρνηση επιχειρεί να συγκεντρώσει την προσοχή στη νέα διοικητική διαίρεση της χώρας με λιγότερες και πιο ευέλικτες μονάδες χάριν της αποτελεσματικότητας του κρατικού μηχανισμού. Αυτή την νέα διοικητική δομή της χώρας την ονομάζει «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»
Το 1997 ένα από τα βασικά επιχειρήματα των κυβερνώντων, σχετικά με τον «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ», ήταν πως η εφαρμογή του θα οδηγούσε  σε βιώσιμους δήμους, ικανούς να προχωρήσουν στην αντιμετώπιση των οξυμμένων τοπικό-αυτοδιοικητικών προβλημάτων, κύρια στην περιφέρεια.

Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν 14 περίπου χρόνια, αρκετά για να μας οδηγήσουν σε συμπεράσματα θετικά ή αρνητικά. Να υποβληθούν  ερωτήματα, να δοθούν απαντήσεις μέσα από τις εμπειρίες. Τι έφταιξε, αν έφταιξε; Που μας οδήγησε ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ’ και γιατί χρειάζεται ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ; Τι εμπόδισε την «Κυβέρνηση» να λύσει το οξυμμένα προβλήματα τόσα χρόνια, γιατί δεν τα έλυσε ο «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ»’ και πως θα τα λύσει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ; Το Θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η Τ.Α. δίνει την δυνατότητα στο να λυθούν ή όχι και γιατί; Τι εμπόδισε τις διαδημοτικές συνεργασίες, κυρίως στη διαχείριση των υδάτινων πόρων, στη λήψη μέτρων Πολιτικής Προστασίας στους τομείς των αντιπλημμυρικών έργων, στης δασοπροστασίας κλπ., στη διαχείριση των απορριμμάτων κλπ; Τι εμπόδισε να ενισχυθούν οι Ο.Τ.Α. με τεχνικό και επιστημονικό προσωπικό;
Έρχεται τώρα η κυβέρνηση με βασικό επιχείρημα πως οι μικροί καποδιστριακοί δήμοι, οι οποίοι αποτελούν το 50% σχεδόν του συνόλου, αντιμετωπίζουν πρόβλημα βιωσιμότητας, καθώς αδυνατούν να καταρτίσουν και στοιχειώδεις ακόμη μελέτες, για την απορρόφηση των διαθεσίμων κονδυλίων. να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» στον...«ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ». Τι εμπόδισε τους κυβερνώντες να κάνουν τους Δήμους βιώσιμους, τι εμπόδισε στο να δώσουν μέρος της φορολογίας (τσιγάρα, μπύρα κλπ) στους Ο.Τ.Α., που γι’ αυτό το λόγο επιβληθήκανε;
Σήμερα τι προβλέπει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ; Μπαίνει ως «κίνητρο» οι αρμοδιότητες που μεταφέρονται από την κεντρική διοίκηση στην αυτοδιοίκηση, να συνοδεύονται πάντα με τους αντίστοιχους πόρους.  
Η πραγματικότητα είναι κατά κανόνα διαφορετική και μεταξύ άλλων αναφέρεται στο άρθρο 102 παρ. 5 του Συντάγματος : «Νόμος ορίζει τα σχετικά με τον  καθορισμό και την είσπραξη τοπικών εσόδων απευθείας από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης» Το Σύνταγμα λοιπόν, κατοχυρώνει την φορομπηχτική πολιτική των Ο.Τ.Α. που επιβάλλει το κράτος και συμβάλει στην αναδιανομή του πλούτου εις βάρος των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
 Τις παραπάνω κατευθύνσεις περιλαμβάνει και ο Ευρωπαϊκός χάρτης τοπικής αυτονομίας στο άρθρο 9 (Ν 1850/89) που προβλέπει
«Οι πόροι των Ο.Τ.Α. πρέπει να είναι ανάλογοι με τις αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα και τον νόμο και τουλάχιστον ένα μέρος των οικονομικών τους πόρων πρέπει να προέρχεται από τοπικούς φόρους και τέλη, το ύψος των οποίων έχουν το δικαίωμα να ορίζουν μέσα στα όρια του νόμου»
Ερωτήματα και προβληματισμοί, που οι κρατούντες, ούτε καν μπήκαν στον κόπο  ν’ απαντήσουν τόσα χρόνια, ούτε και σήμερα που κατασκευάζουν νέο νόμο . Γιατί να δώσουν απάντηση, μήπως καίνε τα προβλήματα ή μήπως θα εκμηδενίζανε τα επιχειρήματά τους για τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»;  
Το επιχείρημα των κυβερνώντων που παρουσιάζει τη νέα διοικητική δομή της χώρας ως πανάκεια της λύσης του αυτοδιοικητικού προβλήματος, αδυνατίζει τον εαυτό του. Δεν γίνεται να πειστεί κανένας νοήμων άνθρωπος ό,τι στο Νομό Άρτας με τους 10 Δήμους σήμερα δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα της βιολογικής καθαριότητας ή το αποχετευτικό και αύριο με 1 ή 2 ή 3 ή 4 Δήμους θα λυθεί. Πως, τι θα γίνει αύριο, οι Δήμοι θα αποκτήσουν τεχνικό και επιστημονικό προσωπικό; Γιατί δεν υπήρξε  διαδημοτική  συνεργασία τόσα χρόνια για να λυθεί και τι την εμπόδιζε; Τι εμπόδιζε την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να δώσει λύσεις; Είπαμε να λέμε καλαμπούρια για να περνάει η ώρα, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας.
Μας μιλάνε, (πρόγραμμα ανασυγκρότησης - Υπουργείο εσωτερικών) «για την αδυναμία των Ο.Τ.Α. να αντεπεξέλθουν στην αποστολή τους, όπως αυτή ορίζεται από το Σύνταγμα και τη νομοθεσία, και ειδικότερα:
στον πολιτικό ρόλο τους (αναποτελεσματική πολιτική εκπροσώπηση των μικρών χωριών) στον διοικητικό ρόλο τους (αδυναμία παροχής επαρκών υπηρεσιών στους πολίτες) στον αναπτυξιακό ρόλο τους (περιορισμένη συμμετοχή στις διαδικασίες της περιφερειακής και τοπικής ανάπτυξης)
Πολυδιάσπαση και επομένως μη αποδοτική αξιοποίηση των οικονομικών πόρων και του ανθρώπινου δυναμικού
Διαδοχικές Κυβερνήσεις επιχείρησαν από το 1981 να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της πολυδιάσπασης:

• Με τις (ασχεδίαστες και εθελοντικές) συνενώσεις και τους αναπτυξιακούς συνδέσμους του Ν. 1416/1984.
• Με τις (σχεδιασμένες αλλά εθελοντικές ) συνενώσεις του Ν. 1622/1986.
• Με τα συμβούλια περιοχής του Ν. 2218/1994.
• Με τον «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ»

Οι μεταρρυθμιστικές αυτές προσπάθειες είχαν θετική κατεύθυνση, αλλά δεν είχαν ικανοποιητικά αποτελέσματα διότι:
1. Η υλοποίηση της μεταρρύθμισης (συνεργασίας και συνένωσης) ανατέθηκε στους ίδιους τους Ο.Τ.Α., ενώ είναι - ουσιαστικά και νομικά - ευθύνη της Πολιτείας ("κρατική υπόθεση")
2. Οι θεσμικές ρυθμίσεις δεν συνοδεύτηκαν από μεσοχρόνιο ολοκληρωμένο πρόγραμμα υποστήριξης των νέων θεσμών και τα αναγκαία μέτρα πολιτικής».
Με αυτό νομίζουν ότι ξέμπλεξαν με την κριτική και έτσι καβάλα στ’ άλογο, πάνε γι’ άλλα.
Βαρύγδουπα μας λένε για «γενικό πολιτικό πλαίσιο ανακυττάρωσης της ΤΑ, για τον μεγάλο αέρα που θα φέρει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ». Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ’ γιατί δεν κατάφερε να τον φέρει; Αυτοί που  κατάφεραν, χωρίς ν’ ανοίξει μύτη, να περάσουν στο δύσμοιρο κοσμάκη ότι το 42% είναι μεγαλύτερο του 58%, τώρα «που τα λεφτά είναι πολλά Άρη» θα κωλώσουν;
Μας λένε ότι η Ευρώπη έχει προχωρήσει σε τέτοιες διοικητικές μεταρρυθμίσεις και εμείς αργούμε. Βιάζονται οι λεβέντες. Τι τους οδηγεί και βιάζονται τόσο; Σωστά στην Ευρώπη γίνανε. Έγινε στην Δανία, έγινε στη  Βρετανία, έγινε στην Ιρλανδία……. Δεν μας λένε όμως τι έγινε πραγματικά και σ’ αυτό χρειάζεται πολύ κουβέντα. Δεν μας λένε ότι με τα σημερινά δεδομένα  ποιος είναι ο Μέσος όρος των Δήμων στην Ελλάδα και σ’ αυτές τις χώρες ποιος; Είναι το ίδιο πράγμα; όχι βέβαια. Το επιχείρημά τους, δηλώνει ότι «άκουσε ο βάτραχος που πεταλώνουν τ’ άλογο και σήκωσε κι αυτός το πόδι».
Μας διαβεβαιώνουν ότι με τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» οι δημοκρατικοί  θεσμοί θα λειτουργήσουν καλύτερα, θα φέρει πιο κοντά τους πολίτες  στην διαδικασία λήψης συλλογικών αποφάσεων. Δηλαδή ο πολίτης,  που απευθύνεται σήμερα στο Δήμο που ανήκει πχ. Δήμο Πέτα και έχει την όποια επαφή με την Δημοτική αρχή, θα έχει καλύτερη και ουσιαστικότερη δυνατότητα να μετέχει στην λήψη των αποφάσεων αν αύριο ανήκει στον Δήμο Άρτας ή στο Δήμο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΚΟΥΦΑΣ;  Το τοπικό συμβούλιο που προβλέπεται (χωρίς  ουσιαστικές αρμοδιότητες) είναι  πιο δημοκρατική έκφραση των πολιτών από το σημερινό Δήμο; Συρρικνώνεται και αποδυναμώνεται η εμβέλεια της Δημοκρατίας ή ενισχύεται;
Που είναι οι ασφαλιστικές δικλίδες, για να αναδειχθεί το αδύναμο «δημοκρατικό», που όσο πάει καπελώνεται από την περιλάλητη «αντιπροσώπευση». Ποιός νοιάζεται για την δημοκρατία, τα μπικικίνια να πέφτουν. Η ΚΕΔΚΕ είχε συνέδριο με αποκλειστικό θέμα συζήτησης  τη διοικητική μεταρρύθμιση και τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», και τα παζάρια που κάνουν οι Δήμαρχοι με τους κυβερνώντες  αρχίζουν και τελειώνουν στα λεφτά.
Τι ήταν αυτό που εμπόδισε τους εκάστοτε κυβερνώντες να ψηφίσουν ? νόμους και ? διατάγματα που προέβλεπε ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ;
Η Κυβέρνηση και η πλειοψηφεία της ΚΕΔΚΕ, μας λένε ότι είναι σπουδαίο εργαλείο. Το ερώτημα είναι. Για ποιους λόγους αποτελεί σπουδαίο εργαλείο και για ποιους;
Προφανώς οι εμπνευστές  και δημιουργοί της ηθελημένα ξέχασαν ν’ απαντήσουν. Φρόντισε όμως να μας το θυμίσει «η «Φράξια» των νεοφιλελεύθερων υπουργών εισηγείται την πώληση επιχειρήσεων του Δημοσίου – Σοκ ιδιωτικοποιήσεων στην οικονομία έγραφε στο Βήμα/12-04-08 ο αρθρογράφος  Α. Ραβανός. Στις 5 προτάσεις  οι 3 εμμέσως πλην σαφώς αναφέρονται στον «Β». 1. Μείωση των Ο.Τ.Α. 2. Ένταση μεταρρυθμίσεων  στους αιγιαλούς και τις παραλίες 3. Πλήρης διευθέτηση του χωροταξικού για προσέλκυση ξένων επενδύσεων».
Οι άνθρωποι, ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να κρυφτούν. Το πρόβλημα είναι να Μη γίνουμε  θύματα της λαιμαργίας αυτών που καταναλώνουν τα περισσότερα εδέσματα από το επιχειρηματικό τραπέζι που στρώνεται. Το ωραίο, το μεγάλο και τ’ αληθινό αποκαλύπτεται ότι είναι παραμύθι.
Τον ονόμασαν ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ και πρόσφεραν ένα μύθο στο λαό. Γνωρίζοντας ότι ο μύθος δεν είναι καθαρός, θα του φορτώσουν δώρα (τα ζητάει επειγόντως η πλειοψηφία της ΚΕΔΚΕ), αξιώματα, χρήμα για να κρύψουν τις ρόλο του. Μέσα από τη προσφορά θα κρύψουν τις ενοχές τους. Τα χρήματα είναι πολλά. Το ίδιο και τα προνόμια που απολαμβάνει  η «κλίκα» από τα επιχειρηματικά σχέδια.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και για μια σειρά ακόμη που θα αναφέρουμε παρακάτω, για το λαό δεν είναι σπουδαίο εργαλείο.
«Οι περιφέρειες της χώρας από 13 που είναι σήμερα θα μειωθούν σε 5, θα έχουν καθαρά επιτελικό κρατικό χαρακτήρα και θα ταυτίζονται με τα γεωγραφικά όρια των 5 αναπτυξιακών περιφερειών, όπως ακριβώς προσδιορίζονται στο ΕΣΠΑ που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή…..»- ΒΗΜΑ 30/3/08.
«Στόχος είναι οι δήμοι να μειωθούν από 1.034 σε 330. Δηλαδή μικρά ευέλικτα σχήματα, στα πρότυπα των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, με αυξημένη επιχειρησιακή ικανότητα, λειτουργική και οι οικονομική αυτοδυναμία» Η Καθημερινή 7/10/2007.Όπα, εδώ κάτι αρχίζει να ξεκαθαρίζει. Άρχισαν να λέγονται αλήθειες. Θέλει η πουτέτεια να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.
Η νέα διοικητική δομή της χώρας θα συνεισφέρει στο να διαλυθούν τα λεγόμενα «διαπλεκόμενα συμφέροντα» με τους «νταβατζήδες»; Αν ναι, με ποιο τρόπο και πως;
H διόγκωση της φτώχειας σε ένα κράτος θεσμικά ανάπηρο, εν πολλοίς κομπραδόρικο και διεφθαρμένο, και με το πολιτικό σύστημα σε αποδόμηση, θα συρρικνωθεί; Η Ήπειρος που το 2006 συμμετέχει  με το 2,2% στο σχηματισμό του ΑΕΠ, θα γίνει πιο πλούσια; Οι κάτοικοί της θ’ ανασάνουν οικονομικά; Η παλιά δομή έφταιξε ή κάτι άλλο;
Σε μια χώρα όπου κυριαρχούν η διαφθορά, ο νεποτισμός, η λεγόμενη διαπλοκή συμφερόντων, η αυθαιρεσία, οι αεριτζήδες, οι χαβαλέδες και τα λαμόγια. Σε μια χώρα που έχει μάθει μονίμως να μεμψιμοιρεί βυθισμένη στην αμεριμνησία. Σε μια χώρα όπου από τους πολίτες της λείπουν το όραμα, το σχέδιο, η αισιοδοξία, οι αξίες, παρ’ ότι διαθέτουν και ικανότητες και ταλέντο, τι θα προσφέρει ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»; Θα τα συνεχίσει ή το αντίθετο; Και αν ναι, τι τους εμπόδισε με την παλιά δομή να δώσουν λύση;

Το ζήτημα αυτό δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με τοπικιστικά ή συναισθηματικά κριτήρια, αλλά με πάρα πολύ ουσιαστικά, ταξικά, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν ξεκάθαρο ότι η ανάπτυξη προς όφελος του λαού, δε γίνεται με διοικητικές αλλαγές. Το θέμα είναι ποιος ελέγχει την αναπτυξιακή διαδικασία, ποιο είναι το αποτέλεσμά της και ποιος ωφελείται.

Με αυτό το κριτήριο πρέπει να παλέψουν ενιαία, ενάντια στα σχέδια για τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ. Χωρίς να ξεγελαστούν από τα... τοπικιστικά αποπροσανατολιστικά διλήμματα όπως π.χ. πού θα είναι η έδρα του δήμου. Αλλά με βάση τις ανάγκες και των κατοίκων. Που μόνο ένα ενιαίο δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας μπορεί να καλύπτει πλήρως. Ο σχεδιασμός μιας ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, με τα μέσα παραγωγής να είναι κοινωνική ιδιοκτησία και σύμφωνα με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, τις αναπτυξιακές δυνατότητες και προοπτικές προς όφελος των εργαζομένων, μπορεί να οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία.

Η ουσία βρίσκεται στο γιατί γίνεται. Στο περιεχόμενο δηλαδή αυτής της μεταρρύθμισης και στις συνέπειές της στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα. Αυτό που επιδιώκουν είναι η δημιουργία ενός ακόμα πιο αποτελεσματικού ταξικού μηχανισμού, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Σε αυτή την κατεύθυνση, παίζει ιδιαίτερο ρόλο η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως ένας μηχανισμός του αστικού κράτους, που υλοποιεί αντιλαϊκή πολιτική.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: πίσω από τις διακηρύξεις τους περί «αποκέντρωσης του κράτους» και «αυξημένης επιχειρησιακής ικανότητας και λειτουργικής και οικονομικής αυτοδυναμίας», βρίσκεται η επιδίωξη για ενίσχυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης αφού δημιουργούνται καλύτερες συνθήκες επενδύσεων των επιχειρηματικών ομίλων. Βρίσκεται επίσης η πρόθεσή τους να διασπάσουν τον ενιαίο χαρακτήρα κοινωνικών τομέων όπως η Υγεία, η Πρόνοια και η Παιδεία και να διευκολύνουν έτσι την εμπορευματοποίησή τους και το πέρασμά τους στα χέρια μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Ας δούμε, όμως, και το «κόλπο» που ετοιμάζουν στην Υγεία και την Παιδεία. Ήδη, έχει ξεκινήσει η δραστηριότητα των δήμων σ" αυτόν τον τομέα. Θα "ρθει η ώρα που θα μας πουν, ξεκάθαρα και χωρίς μισόλογα όπως το κάνουν τώρα, ότι - μόνο - με τη μεταφορά της Υγείας στην ευθύνη της Αυτοδιοίκησης και τη «βοήθεια» των χορηγών - κεφαλαιούχων μπορεί να προχωρήσουν οι «μεταρρυθμίσεις». Κάθε περιοχή θα έχει το νοσοκομείο της, το οποίο θα διαχειρίζεται ένας δήμος επιχείρηση μαζί με τις επιχειρήσεις, και ίσως κάποιους συμβιβασμένους φορείς, για τα μάτια του κόσμου.

Την ίδια στιγμή, το λεγόμενο «αποκεντρωμένο σχολείο» είναι, ήδη, διατυπωμένη πρόθεσή τους. Με οδηγία της Κομισιόν που αναφέρει: «Τα πιο αποκεντρωμένα εκπαιδευτικά συστήματα είναι ταυτόχρονα και τα πιο ευέλικτα, αυτά που προσαρμόζονται πιο γρήγορα και επιτρέπουν να αναπτυχθούν νέες μορφές συμπράξεων και συνεργασιών», με τις επιχειρήσεις, φυσικά. Έχουν, ήδη, ξεκινήσει οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα για την κατασκευή σχολείων, που είναι, απλώς, η αρχή. Θα έχουμε κατηγοριοποιημένα σχολεία, ανάλογα με την περιοχή, τους «χορηγούς», τα οποία θα παρέχουν και την αντίστοιχη γνώση. Μια γνώση προσαρμοσμένη στους νόμους και τις «αξίες» της αγοράς. Μια γνώση φτωχή για τους φτωχούς και πλούσια για τους πλούσιους.

Δημιουργούν, λοιπόν, ένα κράτος, που, μέσω των ισχυρών μηχανισμών του, όπως η Αυτοδιοίκηση, θα διαχειρίζεται τα κοινωνικά αγαθά παίζοντας το ρόλο του πλασιέ στις επιχειρήσεις. Οι δήμοι, που, ήδη, λειτουργούν με κριτήρια εταιρείας, θα έχουν το ρόλο του μεσάζοντα. Όλα έντεχνα σχεδιασμένα μέσα στο παραμύθι της «αποκέντρωσης» και πάντα στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση. Και εδώ, βεβαίως, το πρόβλημα δεν είναι μεγάλοι ή μικροί θεσμοί «αυτοδιοίκησης», αλλά ποιον εξυπηρετούν. Για ποια ανάπτυξη, σε όφελος ποιων δημιουργούνται. Και τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο δε θα ωφεληθούν, αλλά θα είναι, για άλλη μια φορά, οι μεγάλοι χαμένοι...

«το περιεχόμενο του ΕΣΠΑ 2007 - 2013 είναι βαθιά ταξικό, βαθιά αντιλαϊκό. Τρεις είναι οι κατευθυντήριοι άξονες.

Η δημιουργία νέου, ακόμα πιο ευνοϊκού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, η αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας και της τεχνολογίας, όχι για τη βελτίωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων, αλλά για το πώς θα καταστούν πιο ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις.

Η υποταγή δηλαδή της Παιδείας στις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου.

Ο τρίτος κατευθυντήριος άξονας είναι η αναβάθμιση, υποτίθεται, του ανθρώπινου δυναμικού. Ποιο είναι αυτό; Η προσαρμοστικότητα των εργαζομένων στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Δηλαδή, επειδή οι επιχειρήσεις θέλουν 3ωρίτες και 4ωρίτες, οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν τα 3ωρα, τα 4ωρα, να είναι ένα αναλώσιμο εξάρτημα στις ανάγκες του κεφαλαίου»

Η μέχρι τώρα πρακτική αξιοποίησης των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης έχει δείξει ότι ωφελούν το μεγάλο κεφάλαιο. Έργα που έχει ανάγκη ο λαός, όπως η αντιπλημμυρική ή αντισεισμική θωράκιση δε θεωρούνται επιλέξιμα και κατά συνέπεια δε χρηματοδοτούνται. Αντίθετα, χρηματοδοτούνται έργα που λειτουργούν με τη λεγόμενη ανταποδοτικότητα, αποφέρουν δηλαδή κέρδος σε αυτούς που τα κατασκευάζουν και τα διαχειρίζονται.

Στα ίδια τα κείμενα της ΚΕΔΚΕ ομολογείται ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση «μπορεί και πρέπει» να συμβάλει αποτελεσματικά στην προώθηση των στόχων και των προτεραιοτήτων του ΕΣΠΑ.

Αυτές, ανάμεσα σε άλλα προβλέπουν την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας, της καινοτομίας και της κοινωνίας της γνώσης, την προσέλκυση επενδύσεων, την ανάπτυξη της απασχόλησης.

Χαρακτηριστικά για το ρόλο των πόλεων και των δήμων στη νέα προγραμματική περίοδο 2007 - 2013 σημειώνεται:

«Οι Ο.Τ.Α. αποτελούν τη θεσμική έκφραση των πόλεων και γενικότερα των αστικών κέντρων, στο πλαίσιο του πολιτικού και διοικητικού συστήματος της χώρας. Με την έννοια αυτή, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως οργανική βαθμίδα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, αναλαμβάνει στο πλαίσιο των πολιτικών και διοικητικών δομών του κράτους καθοριστικό ρόλο στην αναπτυξιακή διαδικασία της προγραμματικής περιόδου».
Με γνώμονα, λοιπόν, το «να μπορέσει η Ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της νέας προγραμματικής περιόδου», θεωρεί η ΚΕΔΚΕ ότι θα πρέπει να εξασφαλιστούν - και μάλιστα ζητά και κοινωνική συναίνεση - οι αναγκαίες θεσμικές ρυθμίσεις.

«Σε μια τέτοια διαδικασία - συμπλήρωσε - θέλουν να εντάξουν τη διοικητική δομή».
Υπογραμμίστε πως η φορολογική εξουσία που ζητά η ΚΕΔΚΕ βασίζεται στην αντιλαϊκή λογική της ανταποδοτικότητας. Πως δεν μπορεί αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να περάσουν στο κράτος και ανέφερε χαρακτηριστικά τις πρόσφατες πυρκαγιές, που ανέδειξαν την έλλειψη σχεδιασμού αντιμετώπισης από την κεντρική εξουσία, συμπληρώνοντας ότι δεν μπορεί ξεχωριστά ο κάθε δήμος να αντιμετωπίσει τις φωτιές. Κατέληξε καταδεικνύοντας την αιτία, δηλαδή την αλλαγή των χρήσεων γης για να αξιοποιηθούν επιχειρηματικά...
Το ΚΡΙΣΙΜΟ ερώτημα είναι «ανάπτυξη από ποιόν και για ποιόν». Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η ανάπτυξη προς όφελος του λαού δεν γίνεται με διοικητικές μεταρρυθμίσεις. Το βασικό θέμα είναι  ΠΟΙΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ την αναπτυξιακή διαδικασία, ποιο είναι το αποτέλεσμα της και ποιος οφελείται.
Λιγότερο Κράτος , λειψότερη Δημοκρατία, μεγάλωμα του κενού. Ποιος ή ποιοι θα ωφεληθούν απ’ αυτό; Ο κενός ζωτικός χώρος που θα δημιουργηθεί ποιος θα τον καλύψει ή καλύτερα ποιος έχει την δυνατότητα να τον καλύψει?
Κι όμως, υπάρχει κάτι στο οποίο όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, οι Έλληνες συμφωνούν. Αυτό είναι ο ορισμός που δίνουν στο σύγχρονο κράτος τους: «μπ______»!
Γι’ αυτό και δεν φείδονται των χαρακτηρισμών που του αποδίδουν: δυνάστης, έκτρωμα, οπερέτα, νταβατζής, κλέφτης, φονιάς, διαφθορείο, αποχωρητήριο και άλλα εξίσου εύηχα και μυρωδάτα.

Η Διοικητική δομή  έφταιξε που 30 χρόνια το σχέδιο πόλης του Πέτα δεν εφαρμόστηκε; Ας σοβαρευτούμε. Η αδιαφορία είναι ακίνδυνη  όσο είναι προσωπική υπόθεση. Όταν όμως γίνεται συλλογική συμπεριφορά, τότε ο λαός  θα πρέπει να αρχίσει να ανησυχεί.
Η Διοικητική δομή  έφταιξε για το σύγχρονο κράτος μας, κι εδώ όλοι οι Έλληνες συμφωνούν, που ορίζεται ως «μπ______»; Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο έχουν σε κάποια στιγμή της ζωής τους «συνάψει» μια τραυματική σχέση μαζί του. Δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην έχει να διηγηθεί μια ιστορία καθημερινής τρέλας στις συναλλαγές με τις υπηρεσίες και τους μηχανισμούς του.
Η Διοικητική δομή  έφταιξε που ο Δήμος Πέτα εισπράττει από τον Τ.Π. ΓΙΑ 4.904 άτομα (απογραφή 2001) και παρέχει υπηρεσίες σε 7.000 άτομα;
«Στις σύγχρονες δημοκρατίες η εξουσία αντιπροσωπεύει τους πολίτες αλλά δεν συμμορφώνεται στη βούλησή τους. Και γι" αυτόν ακριβώς τον λόγο το ζήτημα των όρων ανάδειξης των εκπροσώπων του λαού είναι καίριο. Από τη στιγμή που θα εκλεγούν νόμιμα, οι ασκούντες δημόσια λειτουργήματα αποδεσμεύονται από τη βούληση των εντολέων τους. Ακούνε μόνο τη φωνή της συνείδησής τους ή ίσως και του συμφέροντός τους. Φωνή που κατά περίπτωση γίνεται χαμηλόφωνος ψίθυρος ή εκκωφαντικός θόρυβος. Και άλλοτε πάλι εκτρέπεται σε μια ατέρμονα σιωπή. Οι λαϊκές εντολές δεν είναι δεσμευτικές και η «ελεύθερη ανάκληση» των εντολοδόχων παραμένει αδιανόητη. Τουλάχιστον σε αυτό το σημείο οι όροι λειτουργίας της έμμεσης αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι καθολικά αποδεκτοί. Μπροστά στο φάντασμα της απόλυτης αναποτελεσματικότητας, αβεβαιότητας και ακυβερνησίας η νόμιμη κυβερνησιμότητα συνιστά ανυπέρθετο αυτοσκοπό»